maandag 18 maart 2024

Tokyo Ueno station - Yu Miri

To speak is to stumble, to hesitate, to detour and hit dead ends. To listen is straightforward. You can always just listen.

Een heel mooi verhaal over een arme dagloner in Japan na de oorlog. In het begin van het verhaal is hij een geest die ronddoolt in het Uenopark, waar hij de laatste jaren van zijn leven dakloos heeft doorgebracht. Dat hij een geest is is niet direct duidelijk, ik maak dat op uit de beschrijvingen. Hij herinnert zich zijn jeugd. Hij ziet zijn gezin amper, want reist door Japan op zoek naar werk. Hij woont in Fukushima (van de kernreactor) en werkt in Hokaido helemaal in het Noorden en later in Tokio, bij de bouw van de stadions van de eerste olympische spelen (die van Anton Geesink). Als zijn zoon op 21 jarige leeftijd overlijdt komt hij terug en bedenkt hij dat hij zijn zoon helemaal niet kent. Als hij het dodentablet van zijn zoon draagt voelt hij dat de wereld omgedraaid is, dat er geen zoon meer is die zijn tablet zal dragen bij zijn begrafenis. 

Neither with this wake, nor tomorrow's funeral, nor the service forty nine days after his death are meant to pray for the repose of the deceased, to console or to mourn for them. No, we are here to express our gratitude for the connection that the deceased gives us to the Buddha.

Als zijn vrouw wat later ook overlijdt, wil hij zijn kleindochter niet tot last zijn en gaat naar Tokio, waar hij dakloos in het Ueno park woont. Als de nieuwe olympische spelen worden gehouden (die van corona) worden de daklozen uit het park gejaagd.

Hidden within today was a pas longer than the present.

Ik ben in Ueno park geweest, tijdens mijn reis in Tokio op de vouwfiets. Van het station herinner ik me niet veel, behalve de enorme vierbaansweg die ervoor lag waar ik overheen moest fietsen tussen de auto's, links. De daklozen waren toen al weggejaagd, want de olympische spelen waren bijna.

dinsdag 5 maart 2024

Wij slaven van Suriname - Anton de Kom

 

Eindelijk gelezen. Ik vond het echt prachtig, indrukwekkend wat hij opschrijft en hoe hij voor het eerst de geschiedenis van Suriname vertelt in zwart perspectief, maar ook literair vind ik het heel mooi, de beschrijvingen van het land, de manier waarop hij verschillende stijlen door elkaar gebruikt, de mooie zinnen.

vrijdag 23 februari 2024

The chosen - Chaim Potok

Boeken komen op je pad op het moment dat je ze moet lezen. Het was fijn om dit boek over vader/zoon relaties te lezen, omdat mijn relatie met mijn vader een andere fase in gaat. Ik vond de opvoedmethode van Danny's vader vreselijk, maar aan het eind van het boek, dat ik daarom erg mooi vond, krijg je toch een soort van begrip voor de vader, die ook niet anders weet en het doet omdat hij denkt dat dat het beste is voor zijn zoon. Zijn zoon moet een liefdevolle ziel krijgen en daarvoor kent hij alleen deze methode, denk ik. Uiteindelijk geeft hij hem de vrijheid.
Ik heb dus het tweede deel eerder gelezen dan het eerste deel. Door dit deel nu te lezen begrijp ik wel meer van de beweegredenen in het Tweede deel. Dat deel vond ik denk ik nog beter, omdat de hoofdpersonen wat ouder zijn.
Hoewel ik de stukken over de Talmud saai vond, ik heb ook niet de kennis van het Joodse geloof om er iets mee te kunnen, vond ik het wel interessant om in de huidige tijden van oplaaiend geweld in het Midden oosten over de oprichting van Israel te lezen en wat de betekende voor de Joden in Brooklyn, wat de tegenstellingen waren, die er denk ik nog steeds zijn.

maandag 5 februari 2024

Companion piece - Ali Smith


Het is een rebellerend boek, Companion piece. Het is het vijfde deel van een kwartet, dat volgens Ali Smith opkwam toen die het vierde deel aan het schrijven was. Terwijl ze dat vierde deel moest schrijven wilde ze eigenlijk steeds dit schrijven. Dus een Companion piece, over Covid, gezelschap, als companion piece voor het kwartet seizoensboeken dat ze heeft geschreven. Het heeft ook een Hockney schilderij op de cover, net als de vier andere boeken.

Ik heb er erg van genoten, zeker de dialogen, die hilarisch zijn. Mooi is haar interpretatie van een gedicht van E.E. Cummings, "to start, to hesitate; to stop" (dat ik niet kende, maar qua titel natuurlijk direct refereert aan de Coronacrisis, een titel die Ali Smith niet geeft en die je dus moet weten of zoals ik, tegenkomen), 'death in reverse', gevolgd door een hoofdstuk over haar relatie met haar vader, van het eind tot aan het begin. Zo gaat het het hele boek door, allerlei referenties, grapjes, spelende woorden, hoofdstuktitels die terugkomen. Soms had ik wel het gevoel als eerstejaars in een vierdejaars college te zijn beland. Het deel Curlew doet ook denken aan de film Parasite, ook over een huis dat door een familie wordt overgenomen.

Het deel Curfew over de vrouwelijke smid in de middeleeuwen, misschien de maker van het slot uit het eerste deel Curlew, dat tijdens de Corona pandemie speelt, vond ik prachtig.

Dit boek is vertaald. Dat leek me erg moeilijk bedacht ik tijdens het lezen. Misschien moet ik de vertaling kopen om te lezen. Maar gelukkig schrijven de vertalers er zelf over:

woensdag 31 januari 2024

There is no such thing as an easy job - Kikuko Tsumura

 

Een jonge vrouw kampt met een burn-out van haar laatste baan en gaat weer bij haar ouders wonen. Als haar WW op raakt wil ze weer beginnen met werken en vraagt bij het uitzendbureau om een eenvoudige baan. Ze gaat onder meer de bewakingsbeelden van een schrijver bekijken, waarbij ze merkt dat ze steeds meer trekjes van de schrijver gaat overnemen, audio-advertenties maken voor een buslijn, waarbij de bedrijven mysterieus beginnen als de advertentie in de bus gedraaid wordt, en plotseling ophouden zodra ze de advertentie uit de lijst haalt, slogans maken voor de verpakking van rijstcrackers, waardoor ze duizenden volgelingen krijgt, advertentieposters plakken zodat een andere advertentie voor een verdachte stichting die mensen inpalmt niet op die plek geplakt kan worden en werken in een park, waar iemand continu lijkt te wonen in een grot. 
Er is zeker geen enkele makkelijke baan! Langzaam leert ze zichzelf en haar moeilijkheden beter kennen, en het lijkt erop dat ze steeds beter een betaalde baan weer aan kan. 

De verschillende verhalen op de werkplekken zijn maar los met elkaar verbonden, daardoor lijkt het meer op een verhalenbundel. Ik heb nog nooit een boek gelezen die eigenlijk alleen maar speelt op de werkplek. Ze doet wel dingen met vriendinnen, en heeft dus ouders, maar die zie je beiden nooit. Meestal speelt werk maar een marginale rol in romans, behalve als je bijvoorbeeld detective bent!

woensdag 10 januari 2024

Splinter - Larry Niven Jerry Pournelle

 

Ik lag thuis met corona en heb even teruggeschakeld naar de SF die ik vroeger las. Ik was een beetje vergeten hoe leuk ik dit vond. Ik dacht dat ik dit boek zelfs uit Delfzijl had meegenomen, maar er zat een pinbon in van een boekwinkel in Utrecht!

vrijdag 22 december 2023

De droom van Kyoto - Muriel Barbery

 

Ik vond dit boek niet fijn om te lezen. Ik moest zo vaak teruglezen om de zin te kunnen volgen! Het hele concept van zen ging daardoor weg bij mij, het werd zo vol!