Ik heb dit boek meegenomen van een bookcross-meeting omdat het in Parijs speelt, waar ik net voor het eerst geweest ben.
Dit verhaal gaat heen en weer tussen het heden (verteld in de ik vorm) en Parijs in de Tweede Wereldoorlog (verteld in de zij vorm). Harriet krijgt een stageplaats bij een modebedrijf in Parijs, toevalligerwijs in hetzelfde gebouw als waar het oma ooit heeft gewoond, waar ze graag meer over wil weten. Haar kamergenote wordt Simone, die toevalligerwijs de kleindochter is van de vriendin van de oma van Harriet.Tja.
De oma van Simone weet nog alles van wat er in Parijs is gebeurd en verteld dit aan Simone, die het verteld aan Harriet. Ik vind dat allemaal wat te makkelijk en, nu ja, toevallig. Bovendien worden die verhalen van de oma van Simone verteld met dialogen, ook als die oma daar helemaal niet bij is geweest. Ik snap dat dat de structuur van deze literaire roman is, maar voor mij werkt dat niet, zo gaat dat niet.
Maar het verhaal krijgt wel vaart en is wel goed uit te lezen, wat ik dan ook gedaan heb. Nu mag ik het boek weer vrij laten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten