Revolutie voor het leven - Eva von Redecker

 

We zijn een deel van de wereld. We moeten ophouden haar meester te willen worden.

Dit is een filosofieboek over protestbewegingen maar vooral over onze onderliggende economische structuur. Het was heel interessant en ik denk dat BIJ1 dit als lijfboek zou moeten hebben, maar het is wel een filosofieboek en ik heb soms de indruk dat filosofen expres iets dat eigenlijk vrij simpel is zo intens ingewikkeld opschrijven dat je er geen chocolade meer van kunt maken tenzij je een vierjarige universitaire opleiding hebt gehad. Zo las ik  zaakheerschappelijke soevereiniteitsaanmatiging en heb ik zelfs Kom nou! hierbij in de kantlijn geschreven.

Maar Eva von Redecker maakt erg mooie verbanden, bijvoorbeeld tussen de protesten tegen watervervuiling door de inheemse bevolking van de VS bij de olieleiding die dwars door hun gebied zou moeten komen, en de waterkanonnen die gebruikt werden om deze protesten uit elkaar te slaan, en tussen de woorden interesse en interest.: Deze interessen vormen een in de meest letterlijk zin van het woord interest [...]. In een hoofdstuk begint ze een zin met: Zoals de meeste Griekse goden niet heel bedreven zijn op het gebied van consent, [...].

een ander mooi verhaal vond ik dat in de 19 e eeuw de slagvelden van de Napoleontische oorlogen bij Waterloo werden afgegraven voor de botten van gedode soldaten, omdat die als meststof dienst konden doen op de akkers in groot Britannië! En dat niet stikstof de bottleneck is in kunstmest, maar Fosfor, omdat dat niet gemaakt kan worden en moet worden gedolven onder vreselijke omstandigheden, en er een kaal dood landschap overblijft. Een beetje wat ikzelf schreef over Australië toen ik bij een enorme goudmijn was geweest, dat we de Aarde uitknijpen en alles van leven eruit halen, en rode dode stof achterlaten.

Interessant is ook het eerste hoofdstuk over Eigendom. Bezit is algeheel, wordt hierin betoogd, eigendom betekent dat je het recht hebt om wat je als bezit hebt te vernielen. Zij noemt dat algehele zaakheerschappij. een vorm van een voorheen ondenkbare belofte van radicale vrijheid: dat je met je bezittingen kon doen en laten wat je wilde. Daarnaast stelt Redecker dat mensen elkaar konden toebehoren, niet alleen in slavernij, maar ook als arbeider of als echtgenote, omdat we een fantoombezit van zelfbezit hebben gecreëerd. We voelen onszelf als ons eigen bezit, maar dat is eigenlijk een fantoombezit, dat gebruikt wordt om ons in te kaderen en beschikbaar te laten zijn.

We beheren een wereld waarvan we vergeten zijn hoe we haar lief kunnen hebben, stelt Eva von Redecker. Greta Thunberg is terecht verontwaardigd over de rekenvoorbeelden van het Akkoord van Parijs die gebaseerd zijn op de aanname dat toekomstige generaties met techniek die nog niet eens bestaat CO23 uit de atmosfeer zullen vissen.