Het valt mij overigens op dat de meeste van de onderzoeken in het eerste deel van dit boek wordt gedaan onder (Westerse) studenten, en dat de conclusie iets algemeens zegt over jongeren of, nog leuker, mannen en vrouwen, terwijl studenten natuurlijk maar een heel kleine subsectie zijn van mensen, die ook nog eens onder heel specifieke omstandigheden leeft, namelijk op een campus.
Ik heb overigens wel moeite met veel van de dierproeven die in dit boek worden besproken.
Aan het eind schrijft ze:
Ik ben nog nooit mensen de volgende opvatting horen debiteren: 'Kijk, ik ben het er mee eens, het is niet eerlijk. Het is ook niet in steen gehouwen door de natuur. We zouden best een hoop kunnen veranderen als we zouden willen. Maar we hebben al duizenden jaren sekseongelijkheid, en het bevalt me op een of andere manier wel. Dus waarom kunnen we de dingen niet laten zoals zijn?' Ik ben misschien cynisch, maar volgens mij is dat nu juist wat heel veel mensen zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten