Dat de vorm een roman is is interessant, het bied allerlei vragen. Wat is er waar, wat is wekelijkheid, en waar hebben de schrijver of de verteller dingen expres weggelaten. De schrijver nodigt in bepaalde delen ook echt uit om te twijfelen. Wat dat betreft doet het denken aan Alias grace, waarbij de hoofdpersoon haar verhaal verteld aan een psychiater, die ook voortdurend ingrijpt en zegt Maar in de rechtbank zei je iets anders.
Ik denk dat het lven in Syrië best erg waarheidsgetrouw is. Een oorlog is niet wat wij denken, het is veel losser, waarbij op plekken er niet veel gebeurd, war de bevolking probeert te blijven leven in de omstandigheden en er dus gewoon mobieltjes en internet is, en er restaurants en falafaltenten open zijn, want ook dat hebben mensen nodig.
Het boek stelt de vraag wat terrorisme is. Dat is een ingewikkelde vraag, want wanneer is helpen aan de verkeerde kant terrorisme, en wat is eigenlijk de verkeerde kant? De opstandelingen in Syrië waren eerst de goede kant tenslotte. De situatie is Syrië is volstrekt onbegrijpelijk. Tariq stelt dat hij nooit een kant heeft gekozen, omdat hij niet moslims wilde doden, maar hij ging daarhen om de opstand te helpen en daarmee moslims te doden. Hij ziet sommige Syriers niet als moslims. Dat neigt
meer naar de opvatting van IS dan die van anderen, die stellen dat moslims pas in de hemel veroordeelt zullen worden. Tariq maakt van zichzelf geen held. En ook zijn donkere kant, bijvoorbeeld als hij vertelt dat het ergens in hem wel genoegen doet om een gedode vijand achter een auto aan te zien owrden getrokken, komt naar voren.
Een goed geschreven, actueel en interessant boek, dat veel vragen oproept.
Gelezen voor onze pop-up leesclub.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten