De vreemdeling - Albert Camus

Ik vind Camus in de twee boeken die ik van hem heb gelezen, De pest en nu De vreemdeling erg mooi schrijven. Heel beschouwend, De vreemdeling nog meer dan De pest is een boek waarin heel nauwgezet wordt beschreven wat er gebeurd. Ik vind de hoofdpersoon, Meursault, en dat zal niet verbazen, autistisch. Zijn gevoel, zijn wereld, zijn hele leven wordt door hem beredeneerd. Dat zal Camus niet zo bedoeld hebben, begrijp ik, voor hem is de vervreemding en het beredeneren absudistisch existentialistisch.
Meursault is niet aangepast aan de normen van de samenleving, wat in de rechtzaal uiteindelijk niet begrepen wordt. De feiten worden altijd gevormd door het feitenrelaas en de manier waarop wij de antwoorden die iemand geeft interpreteren. Ons oordeel wordt voor een groot gebaseerd op wat ons geleerd is, wat onze cultuur is, wat wij vinden dat hoort. Dat Meursault niet huilt bij de begrafenis van zijn moeder en zelfs een sigaret rookt is niet zoals het hoort, dat hij niet gelooft in god al helemaal niet en daarmee wordt hij veroordeeld voor de latere moord. De mens is een wezen in een onverschillige, hem vijandig gezinde omgeving, vervreemd in een absurd universum.

Ik merkte dat jazzmuziek het beste werkte bij dit boek.