In het boek draait het om een 19 eeuwse rechtzaak over iemand die beweert een overleden gewaande lord te zijn. Doordat in die tijd de dagelijkse krant net opkwam, net als de sociale media nu, en iedere dag een nieuw stuk moesten hebben, was dit voer voor de media, en voor alle lezers.
Het boek draait om mevrouw Touchet (touchit, die zichzelf touché noemt), een nicht en huishoudster van een middelmatige veelschrijver, die in de literaire kringen van die tijd verkeerde, net weer getrouwd met een veel jongere vrouw, ooit van licht zeden. Mevrouw Touchet krijgt een relatie met zijn eerste vrouw als de schrijver, jong nog, naar Italië vertrekt om literaire voeding op te doen. Met haar gaat ze naar de eerste meetups van vrouwen tegen de slavernij, een zaak waar ze groot aanhanger van wordt. Zo springt de roman tussen het verleden van de familie en het heden van de familie, waarbij mevrouw Touchet met de nieuwe vrouw van de schrijver naar de rechtzaak gaat, die jaren voortduurt. Daar rakt ze in de ban van een van de getuige van de 'lord', Andrew Bogle, die op Jamaica is geboren.
Als de rechtzaak verdaagt wordt omdat een andere opgeroepen getuige beweert dat de overleden lord een tatoeage op zijn arm zou hebben gehad, die de huidige lord niet heeft, weet ze hem mee te nemen naar een café en vertelt hij haar zijn levensverhaal.
Het eerste deel van het verhaal zit vol humor, vol stylistische grapjes bijvoorbeeld met de hoofdstuktitels, of als mevrouw Touchet, de eerste lezer van de romans van de schrijver, uiteindelijk steeds minder ver komt in de romans tot het punt waar ze al vastloopt op de eerste pagina, waarna het volgende hoofdstuk die eerste pagina is, is het deel in Jamaica, schrijnend en komt daardoor ook extra hard aan.
Een schrijver op het toppunt van diens kunnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten