maandag 28 mei 2012

Een jongensvriendschap - Michiel Heyns

Deze roman speelt in het dorpje Verkeerdespruit, ergens in het niets in Zuid Afrika. Afrikaans is er de voertaal, blank de huidskleur. Dat levert voor Europanen vervreemdende zinnen op: Ouwe Dik-Willem Vosloo, wiens moeder was overleden aan het fijngemalen glas dat de Engelsen in de concentratiekampen door haar eten hadden gegooid [...]. Hoofdpersoon Simon is een buitenbeentje, een jongen die leest en net zo goed Afrikaans als Engels spreekt. Ik denk niet graag terug aan mijn eigen jeugd, maar soms word je gedwongen. Leg Verkeerdespruit in Noord-Oost groningen en je hebt ongeveer mijn jeugd. Een boertig stadje en een jongetje dat graag las en worstelde met zijn sexualiteit en totaal niet begreep wat de volwassenen en jongeren om hem heen van hem wilden. Achteraf gezien had Delfzijl beter Verkeerdespruit kunnen heten.

Een tennispartij op de kostschool waar Simon inmiddels op zit, een typisch Engels gebouw, dat ook qua sfeer erg doet denken aan deze scholen in Groot Brittaniƫ, kanaliseert de herinneringen van Simon aan het dorp waar hij geboren is. De sfeer van het plattelandsdorp wordt knap neer gezet, met een aantal excentrieke dorpsgenoten zoals Bettie van de centrale zonder kin, de leraren van zijn lagere school en Steve de eerste hippie die het dorp aan doet. De reactie van de volwassenen op deze indringer lijkt in eerste instantie een bekrompen poging om de toekomst tegen te houden, maar is in het licht van de gebeurtenissen niet helemaal onterecht. De worsteling met zijn ontluikende seksualiteit en zijn strijd om een plek te veroveren in het dorp zorgen voor voortdurende spanning bij Simon. De observaties van het dorp en de inwoners zijn vreselijk grappig, met een zwart randje. Michiel Heyns blijft trekken aan het zweertje tot de wond opengaat. Simon blijkt dan niet geheel sympatiek, hij kan zijn gevoel dat hij er bij moet horen, zijn vertwijfeling om wat hij voelt niet genoeg de baas om vriendelijk te blijven.

Ik schrijf wel eens 'arme jongeren' bij weer zo'n young adultboek dat zo makkelijk is. Dit vond ik nou een jongerenboek dat behalve heel leesbaar ook stof tot nadenken gaf.

Ik neem dit boek mee naar een bookcrossmeeting.

Geen opmerkingen: