Veel mensen die ik ken houden erg van Sarah Waters en het wordt me vaak aangeraden te lezen. Eerder heb ik daarom The little stranger van haar gelezen, en dat vond ik wel een mooi tijdsbeeld, maar ook saai. Nu was Sarah Waters pas geleden in mijn boekwinkel omdat ze een nieuw boek uit had, en dat was de reden het nog eens te proberen.
Saai kun je deze roman niet noemen, hij is mooi geconstrueerd, zodat je naar het einde toe wilt lezen. Omdat je het verhaal ziet van de ogen van Frances en daardoor gegevens mist, blijf je je afvragen of wat je denkt ook echt klopt. Wel had ik moeite met de romantiek, die ik vrij kinderlijk vond. Liefde die overweldigd is goed, maar ik vond dat de twee hoofdpersonen heel naief in hun gevoelens. Ik had ergens in het midden nog steeds het gevoel dat de naiviteit van Frances werd uitgebuit, een gevoel dat Sarah Waters ook gebruikt, later in de roman, maar dat is toch niet zo, blijkt in het eind, dat ook wel erg veel twee mensen lopen de zonsondergang tegemoet feeling heeft. Maar goed, het was spannend en was erg Dowton Abbyesk, dat vergoed veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten