Over schoonheid - Zadie Smith

Dit is een soort satire over zwarte middleclass in Boston. De karakters en situaties zijn soms op het karikaturale af. Dat zou kunnen werken denk ik, als ik één van de hoofdpersonen aardig had gevonden. Helaas vond ik ze allemaal iritant, omhooggevallen plebs. Zora met haar vier keer verschenen in de speakers corners van het universiteitsblad ('een record voor een tweedejaars'), Howard die alles gewoon niet mooi vindt, omdat het nu eenmaal een intelectueel hoger gedachtegoed is iets niet mooi te vinden, Levy, die zich voordoet als hiphopper, Victoria, met haar borsten vooruit en kont naar achteren. Ze hebben allemaal een soort schijnbare objectiviteit, vinden zichzelf en hun mening wel een enorme waarheid en enorm geweldig. Misschien dat ik Jerome wel aardig had gevonden, maar die komt in het verhaal niet echt naar voren. Uiteindelijk wordt het een chaos, waarbij alleen de deuren missen om het een klucht te laten worden.
Ik heb het wel uitgelezen uiteindelijk, want Zadie Smith schrijft mooie, vloeiende zinnen, die ik graag lees. Ondanks dat het in het heden afspeelt voelde ik in het begin gelijk de echo van Forster (op wiens boek Howards End dit boek geinspireerd is), in die zinnen. Ik waardeer Forster zeer om zijn zinnen. Van A room with a view heb ik ooit gezegd dat er geen enkele zin in staat die niet mooi is. Later werd de echo van Forster minder, misschien ook omdat ik me meer aan al die lui begon te ergeren. Nu vond ik Howards End zeker niet Forsters beste boek, en had ik daar ook moeite met de klasseverering door de peronages.
Op zich is een verhaal over black middle class interessant. Meestal gaan boeken over de zwarte struggle, de klassenstrijd, de onderkant, terwijl er inmiddels natuurlijk een grote groep middenklasse is, waaruit bijvoorbeeld Obama is gekomen. De manier waarop middle class black over de onderklasse praat in Over schoonheid laat zien dat de culturele scheidslijn veel meer bij geld ligt, dan bij kleur. Maar de manier waarop deze families willen laten zien dat zij omhoog zijn geklommen in de maatschappij, hun minachting voor ieder ander die een andere mening heeft, niet zo intelectueel is, minder makkelijk praat, minder hoog in de maatschappij staat, staat mij tegen.