Twee werelden gescheiden door glas.Er is in twintig jaar niet veel veranderd op de psychiatrische afdeling, behalve dan mijn reactie er op. Ik kan inmiddels wel lachen om mijn eigen reactie op een hoofdstuk dat 'dagopening' heet. Dat heet waarschijnlijk op een leeftijd komen waarvan je toen niet had gedacht ooit zo oud te worden.
Wat wel veranderd is is de manier waarop aangekeken wordt tegen medicatie, pillen. Wij hadden ook pillen. Maar het was toch echt de bedoeling dat je daarvan af kwam in de periode dat je er zat en dat je er zo weinig mogelijk kreeg. Van de romans die ik gelezen heb over psychiatrische afdelingen was dit degene waar het leven op zo'n afdeling het beste tot leven kwam. Dit is wel hoe het ging. Emma vond ik erg aardig.
Het boek is uit, de muziek sterft weg. Geen volgende kroketten, maar Tea for the tillerman!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten