Dit boek gaat voor mij vooral over een relatiecrisis. Hans Schnier, een aan lager wal geraakte clown en verlaten door de vrouw met wie hij zes jaar heeft samengeleefd, belt oude vrienden en bekenden om hulp. Maar tijdens de gesprekken neemt hij ze vooral de maat en weert hij ze meer af dan dat hij hulp aanvaart. Hij verzet zich tegen de moraal van het West-Duitsland van de wederopbouw, de katholieke schijnheiligheid, de met het nazi regime heulende Duitsers die weer hun rechtmatige plek aan de top van de piramide bezetten. Hij vindt vooral dat hij gedwongen wordt zich in zijn relatie aan te passen aan die schijnheiligheid, een aanpassing die hij uiteindelijk niet wil doen, en die hem zijn relatie met zijn vriendin kost.
Dit boek heb ik van Frans ten Brink, inmiddels al lang overleden helaas, in een ver verleden gekregen om te crossen . Ik kreeg een schok toen ik een bladzijde omsloeg en een oude foto van hem tegenkwam, die hij blijkbaar als boekenlegger heeft gebruikt. Het schutblad was al weg toen ik het kreeg, en tijdens het lezen is de rug gescheurd, zoals je op de foto kunt zien. Misschien ben ik de laatste die dit exemplaar gelezen heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten