Na Het zwarte boek nog een postmoderne roman waarinde schrijver zelf aan het woord komt. Billy Pelgrim, de hoofdpersoon, staat los van de tijd. Hij gaat slapen als stokoude weduwnaar en wordt wakker op de dag van zijn bruiloft. Hij stapt een deur binnen in 1955 en komt in 1941 weer naar buiten. Hij heeft zijn eigen geboorte en dood vele malen gezien, zegt hij, en bezoekt regelmatig alle gebeurtenissen daartussenin. Tijd is los en vast, alle gebeurtenissen zijn vastgevroren. Alleen zo, volkomen losgeraakt van de realiteit, slaagt Billy erin om de verschrikkingen van Dresden te verwerken. Erg indrukwekkend. De waanzin van oorlog en massaslachting komt door de stijl extra binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten