Moskouse nachten - Nigel Cliff

Als Van Cliburn op het eerste Tjaikovski concours speelt, gebeurt er iets bijzonders, zo'n moment als iemand soms heeft als alles bij elkaar komt; hij  overtreft zichzelf en speelt mooier dan hij ooit heeft gedaan. Er ontstaat een wisselwerking met het publiek dat hoort hoe hij, een Amerikaan, de Russische ziel weet te vangen in zijn spel, en de jury die dat onderkent.
Een van de mooiste scenes is de uiteindelijke uitreiking van de eerste prijs aan hem. De organisatoren beseffen dat hij het beste heeft gespeeld, maar de prijs uitreiken aan een Amerikaan, dat durven ze niet, dus ze geven de vraag door aan de administratieve laag boven hun. Die durven het ook niet, die geven het weer door aan de minister, die durft het ook niet en geeft de beslissing weer door aan Chroestjov, die in zijn Datsja  zonder ooit het concert te hebben gehoord, zijn fiat geeft.
In een wereld vol vijandbeelden weet de muziek soms te verbinden, mensen een menselijk gezicht te geven.