Ooit toen ik 27 was, ging ik naar een psychiater voor vraag voor een diagnose, want tja. Ik moest in de wachtkamer wachten, en ik had dit boek bij me. De goede man vroeg me daadwerkelijk waarom ik zo'n dik boek las en diagnostiseerde dat ik dan wel alles wilde weten, en mijn vraag over het stellen van een diagnose werd gecontraïndiceerd.
Dat de rare man het bij het verkeerde eind had, bleek wel omdat ik het boek bij de Franse revolutie heb weggelegd, om het pas nu, op mijn 46ste, weer op te pakken. Ontbijten met de Franse revolutie, dat wordt door menigeen vermoed ik ook gecontraïndiceerd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten