Franklin - Tomas Lieske

Ik vond dit een heerlijk boek! In het begin is het taalgebruik overweldigend, maar dat is alleen het eerste hoofdstuk zo en past ook niet echt bij de rest van de stijl. Alsof de schrijver het hele boek al geschreven had en toen dacht 'Voor de eerste paar bladzijden ga ik even alles wat ik literair heb uit de kast trekken'.
Het is een van de meest bizarre boeken die ik gelezen heb en ik vond het helemaal geweldig. Alles, tot en met Den Haag, is karikaturaal. Nergens is er een vorm van werkelijkheid, niets zou ooit hebben kunnen gebeuren. Het is kijken hoe ver je kunt gaan met verbeelding en bizarre ideeën. Heerlijke waanzin.
Grappig; ik las dit met de muziek van de CD Minimalism van het Volhardingsorkest, wat ik erg goed vond passen bij het ritme van het boek, voordat ik bij de passage was waarin Franklin verteld over zijn liefde voor Yves en Reich, waarin in het boek zelfs twee ratjes worden genoemd.