zondag 12 augustus 2012

Haruki Murakami

is een van mijn favoriete schrijvers. Maar altijd als ik moet bedenken waarom, wat zijn romans betekenen, dat kom ik er niet uit. Maar nu heb ik in een blog http://www.newyorker.com/online/blogs/books/2012/08/everything-is-fiction.html#ixzz23Ei6ckMn gelezen waar volgens mij zijn schrijven om draait:
'I mean that—everything is fiction. When you tell yourself the story of your life, the story of your day, you edit and rewrite and weave a narrative out of a collection of random experiences and events. Your conversations are fiction. Your friends and loved ones—they are characters you have created. And your arguments with them are like meetings with an editor—please, they beseech you, you beseech them, rewrite me. You have a perception of the way things are, and you impose it on your memory, and in this way you think, in the same way that I think, that you are living something that is describable. When of course, what we actually live, what we actually experience—with our senses and our nerves—is a vast, absurd, beautiful, ridiculous chaos.'

Geen opmerkingen: