Parrotfish - Ellen Wittlinger

A quick look around Buxton High provided numerous cases of girls acting like girls and boys acting like boys - and few people acting like themselves.
Sekse is een ingewikkeld onderwerp; als aan de rechterkant van het veld Arnold Swarzenegger staat en aan de linkerkant Jennifer Lopez, waar sta jij dan? "You can make a lot of money with that set-up", volgens Grady. Grady is een veertienjarige jongen, die helaas voor hem geboren is als Angela. Enter Parrotfish, een leuk boek over transgender, dat niet probeert overdramatisch te zijn en daardoor aantrekkelijk positief blijft. Het schooltrauma wordt behandelt op een authentieke manier. De hobbels van Grady blijven misschien wat te eenvoudig, het zal in het echt allemaal veel ingewikkelder zijn, maar een feelgood boek over de transgender problematiek mag ook wel eens geschreven worden. Hij, Grady, is een leuk karakter, net zoals de anderen in het boek. Het zijn geen eendimensionale personages, behalve misschien de class bully, maar zijn allemaal echte mensen. Aan het eind probeert de schrijfster een beetje het einde van Little Miss shunshine na te bootsen, en in de film blijft dat beter overeind dan in het boek. De papagaaivissen als symbool voor transgender vind ik niet helemaal passen, en dat vind misschien de schrijfster ook wel. "I am not a fish", laat ze Grady zeggen over het werkstuk van haar medescholier.
Maar daartegenover staan veel bespiegelingen die wel mooi zijn en veel scenes die zo uit het leven komen, zoals de vreugde als Grady eindelijk met de post een chest binder krijgt, de pijn die het insnoeren van zijn borsten doet, wat het betekent om een hij te willen zijn, maar dan toch nog te menstureren, 'and then, as I hurried down the hall toward my locker, I felt a twinge of pain low down in my abdomen, because apparently a bad day can always get worse. Already kids were whispering about me as I passed them, maybe using the same words Danya had. Freak. Mutant. Pervert. And now I was a boy who had just started his period and was probably bleeding all over his jockey shorts. Yeah, that was normal', of de manier waarop in de laatste hoofdstukken consequent door iedereen, inclusief de alwetende verteller, hij wordt gebruikt.

Ik denk dat vooral vanwege het positieve verhaal dit boek veel voor transgenders kan betekenen. Zeker voor pubers, die zich nog meer in het verhaal van eerste verliefdheid en schooldans kunnen herkennen, maar ook voor meer volwassen transgenders, die vooral moed kunnen putten uit de positieve instelling van de roman en zijn hoofdpersoon.

En hier is een papegaaivis: