donderdag 30 september 2021
CBA47 - div
vrijdag 17 september 2021
Invisible women - Caroline Criado Perez
Data over mannen zijn het uitgangspunt en de norm bij allerlei onderzoeken, analyses en ontwerpen, en er is te weinig wetenschappelijke data over vrouwen, stelt Criado Perez.
Zo worden de opgegraven skeletten bij archeologische vondsten bijna altijd geclassificeeerd als man, en worden er altijd weer meer mannen opgegraven. Helden zijn mannelijk als norm. En vrouwen zijn de uitzondering, nooit de default. Zo haalde een professor aan de Georgetown universiteit de koppen van de krant toen ze haar literaire cursus 'White male writers' noemde, terwijl de ontelbare keren dat cursussen over 'female writers' gaan onopgemerkt blijven. Vrouwelijke schrijvers benoem je in de titel van een workshop. Dat een cursus over mannelijke schrijvers gaat, dat is logisch.
Omdat veel medicijnen in trials alleen getest worden op mannen, omdat producten gemaakt worden voor het mannelijke lichaam, omdat veiligheid getest wordt met test-dummies op basis van mannelijke maten, lopen vrouwen meer risico dan mannen bij een auto-ongeluk, op bijwerkingen van medicijnen. Vrouwelijke agenten lopen zelfs meer risico op verwondingen, omdat kogelvrijevesten niet op maat zijn gemaakt voor het vrouwenlichaam. Als dit probleem wordt gezien, wordt er vaak niet geprobeerd om de mannelijke bias te verhelpen, maar moeten vrouwen gerepareerd worden. Waren vrouwen maar meer als mannen!
Veel van de zaken die ze noemt wist ik al, kende ik al, misschien dat het daarom iets vlakker was dan ik me voorstelde toen ik begon. Het deel over de economie vond ik wel interessant, omdat het me uitdaagde om anders te kijken naar gezinsinkomen en de tijd die mannen en vrouwen onbetaald werken, via mantelzorg, zorg voor de kinderen, luizenmoeder, voorleesmoeder (die namen impliceren al dat het vrouwen zijn, er is geen voorleesvader, laat staan luizenpapa). Veel bezuinigingen in de publieke sector zijn, zo stelt Criado Perez, geen besparingen, maar een verschuiving van werk van de publieke sector naar onbetaald werk voor vrouwen, omdat de taken die worden wegbezuinigd nog altijd wel gedaan moeten worden. Women's unpaid work is work that society depends on. Want het is logisch dat dat werk onbetaald gedaan wordt.
Zo werkt het ook met belastingkortingen. Since the 1980, governments around the world have been less interested in taxes as a means to redistribute recources, but seeing tex more as a potential retardent to growth. Omdat bij groei het werk van vrouwen voor een groot deel niet wordt meegenomen, hebben belastingkortingen op die wijze een grotere invloed op het inkomen en werk van mannen dan van vrouwen.
Vaak, heb ik ook gemerkt, is als je deze problemen opmerkt 'Ja, maar dat is logisch.' Maar zo zegt Criado Perez: 'Comon sense' is in fact a product of the gender data gap.
Een nieuwer testament - Hella S. Haasse
Er was een afbrokkeling gaande, die ons allen aantastte.
Ik hou van de boeken van Hella Haase, maar deze vond ik moeilijk. Het boek speelt in twee dagen in het Romeinse rijk in 417 na Christus, de nadagen van Rome, als het al is geplunderd door de Visigoten. Het draait om twee personen en hun connectie tot elkaar, Claudius Claudianus en Hadrianus. Beide zijn geboren in Egypte, en zoeken hun identiteit als Romein, in een Rome dat verandert, waar het Christelijk geloof de plaats inneemt van de Romeinse religie.Ondanks dat het maar 150 bladzijden is, is de roman een diep gelaagd verhaal over identiteit, persoonlijke ontwikkeling, religie en familie, zingeving. Allemaal interessante thema's, maar toch vond ik de taal taai, het loopt niet soepel zoals andere boeken van haar.
In het boek speelt ook Pylades een rol, een mime. Dus weer een clown, net als het vorige boek.
Het boek heeft wel weer mijn belangstelling voor het Romeinse rijk aangewakkerd, ik ga daar maar weer eens over lezen!
Ik heb het boek in de tas gehad in een stortbui en daarbij is het nat geworden. Ik denk niet dat het nog bruikbaar is.
zondag 12 september 2021
Meningen van een clown - Heinrich Böll
Dit boek gaat voor mij vooral over een relatiecrisis. Hans Schnier, een aan lager wal geraakte clown en verlaten door de vrouw met wie hij zes jaar heeft samengeleefd, belt oude vrienden en bekenden om hulp. Maar tijdens de gesprekken neemt hij ze vooral de maat en weert hij ze meer af dan dat hij hulp aanvaart. Hij verzet zich tegen de moraal van het West-Duitsland van de wederopbouw, de katholieke schijnheiligheid, de met het nazi regime heulende Duitsers die weer hun rechtmatige plek aan de top van de piramide bezetten. Hij vindt vooral dat hij gedwongen wordt zich in zijn relatie aan te passen aan die schijnheiligheid, een aanpassing die hij uiteindelijk niet wil doen, en die hem zijn relatie met zijn vriendin kost.
Dit boek heb ik van Frans ten Brink, inmiddels al lang overleden helaas, in een ver verleden gekregen om te crossen . Ik kreeg een schok toen ik een bladzijde omsloeg en een oude foto van hem tegenkwam, die hij blijkbaar als boekenlegger heeft gebruikt. Het schutblad was al weg toen ik het kreeg, en tijdens het lezen is de rug gescheurd, zoals je op de foto kunt zien. Misschien ben ik de laatste die dit exemplaar gelezen heeft.