Ik heb dit prachtige boek net uitgelezen. Centraal staan Isaiah en Samuel, twee jonge slaafgemaakte mannen op een katoenplantage, die een liefde bij elkaar vinden. Deze liefde wordt geduld door de meeste slaafgemaakten die het zien of merken. Het is beter dan geen liefde at all op deze vreselijke plek. Totdat Amos, die denkt dat hij zijn vrouw Essie kan beschermen van de seksuele exploitatie op de plantage door woord van de God van plantagehouder uit de bijbel te verspreiden onder de slaafgemaakten, daarvoor van Paul, de plantagehouder, toestemming krijgt. Ondanks dat hij in de gedachten van Paul geen mens is, erkent Paul dat Amos het woord van de bijbel op een bevlogener manier kan vertellen dan hij dat zelf kan. Het woord van de bijbel tegenover de liefde tussen de twee jongemannen zet een stroomversnelling in beweging in de relaties tussen de mensen op de plantage die niet meer te stoppen is.
The Prophets is geschreven in lyrische poëtische, ingewikkelde taal. Daardoor is het boek in het begin moeilijk en traag, maar juist die taal legt een extra complexiteit in de karakters in het boek, waardoor ik me besefte hoeveel van de karakters in boeken over deze periode in de eerste instantie slaafgemaakten zijn, en handelen vanuit hun slaafgemaakte positie, en dan pas mens. Juist de complexe karakters en relaties tussen alle bewoners van de gistende microkosmos die de plantage is, maken dat de personages handelen vanuit hun menselijke emoties.
The Prophets legt verbanden naar het verleden van de mensen op de plantage, in Afrika, in Engeland, en de toekomst, van queer strijders, vrouwelijke koningen en verliefde jongens in de zwarte queer geschiedenis, een geschiedenis van opstand tegen en de weg naar vrijheid vinden. 'What to do when the cavalry arrives? Only one thing to do: with every drop of blood: Rebel!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten