Slade house- David Mitchell

Het is altijd fijn om David Mitchell te lezen. Dit is een tussendoortje van hem. Het heeft een strakke vorm, 5 verhalen ieder 9 jaar verder in de tijd, die samen 1 verhaal vormen. Er zijn linkjes met vooral The bone clocks.

Not on the label - Felicity Lawrence

[..] you have to slow down enough to realize.

Ik heb dit boek hergelezen. Ik had dit boek ooit via een bookcrossing ring gelezen en doorgegeven en was onder de indruk, dus heb ik een eigen exemplaar gekocht. Die heb ik nu gelezen, dus eigenlijk is deze kopie van het boek voor het eerste gelezen.

It is not food chain so much as fear chain. The supermarket directors live in fear of losing market share and not being able to deliver endless growth to their shareholders, the supermarktbuyer lives in fear of not meeting his or her targets and always want to buy cheap and sell expensive, the packer lives in mortal fear of being delisted by the supermarkets, the grower lives in mortal fear of having his goods rejected or the price falling below the cost of production. 

Genderqueer - Maia Kobabe

Slachthuis 5 - Kurt Vonnegut

Na Het zwarte boek nog een postmoderne roman waarinde schrijver zelf aan het woord komt.  Billy Pelgrim, de hoofdpersoon, staat los van de tijd. Hij gaat slapen als stokoude weduwnaar en wordt wakker op de dag van zijn bruiloft. Hij stapt een deur binnen in 1955 en komt in 1941 weer naar buiten. Hij heeft zijn eigen geboorte en dood vele malen gezien, zegt hij, en bezoekt regelmatig alle gebeurtenissen daartussenin.  Tijd is los en vast, alle gebeurtenissen zijn vastgevroren. Alleen zo, volkomen losgeraakt van de realiteit, slaagt Billy erin om de verschrikkingen van Dresden te verwerken. Erg indrukwekkend. De waanzin van oorlog en massaslachting komt door de stijl extra binnen.

Het zwarte boek - Orhan Pamuk

Pamuk is volgens mij ooit een museum begonnen en dat begrijp ik wel als ik dit boek lees. Hij houd erg van verzamelingen. Er staan er allerlei in dit boek. Wat de hoofdpersoon allemaal zal vinden als de Bospurus opdroogt, wat er allemaal verkocht wordt in de kruidenierswinkel van Alladin, waar hij allemaal aan denkt als hij in slaap wil komen.
Ik vind het boek behoorlijk Murakamiesk, hoewel Pamuk waarschijnlijk zal vinden dat Murakami behoorlijk Pamukiaans is. Plotseling verdwijnt de vrouw van de hoofdpersoon, en is zijn neef ook verdwenen. Hij vertelt zijn familie verder niets over zijn verdwenen vrouw en doet net alsof ze er nog is, terwijl hij door een soort droomachtig Istanbul op zoek gaat naar aanwijzingen waar zijn vrouw en neef zijn, aanwijzingen die hij in van alles vindt. De helden van Ruya's dectectiveromans leefden daarentegen in een rustige en overzichtelijke wereld waarin ze alleen te maken krijgen met aanwijzingen die de schrijver voor ze bedacht had, verzucht hij ergens.