Rosenboom is een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers, en ook deze roman is erg mooi. Rosenboom schrijft prachtige zinnen, maar ook qua contructie en achtergrond klopt de roman volledig. De hoofdpersonen zijn zoals alle Rosenboom hoofdfiguren, mensen die zich graag willen opwerken, maar waarvan je vanaf het begint voelt dat ze er tot over hun oren in zitten en het nooit zal lukken.
Even over de cover, want die vind ik wel wat vreemd gekozen. Het is niet de bouw van het hotel waarover het gaat in de roman, maar de bouw van het paleis van Volksvlijt, die in de roman een keer in een bijzin genoemd wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten