De grootste moeite die ik met dit boek heb is dat het voor mijn gevoel bijna niet over die fietsreis gaat. Op de eerste bladzijde staat de route die ze heeft getandemd, maar er is geen verbinding tussen de observaties en gedachten van Kristien Hemmerechts, en die route. Voor mij is een fietsvakantie niet alleen een vakantie in het land, maar ook een vakantie in de tijd. Er zit een chronologie in, die hier mist.
Een paar stukjes die ik heb onderstreept gaan nu juist wel over de fietsroute:
- Blijkbaar zijn er in Vietnam nog steeds wegen waarvan je niet geacht wordt die te gaan als toerist, terwijl Vietnamezen niet mogen zeggen waarom niet. Dat is politiek.
- En er staat een leuke passage in over eten (nu gaat best veel over eten, vooral over Pho!), waarin zij stelt dat je als reiziger die niet collectief boekt je altijd, iedere dag, zelf een plek moet vinden waar je eten kunt krijgen, en je een soort hamsteraar voor eten wordt, iets wat ik wel herken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten