Ik moet aan studenten literatuurstudie heel vaak Le Clezio verkopen in de boekwinkel, maar zelf ken ik hem eigenlijk helemaal niet. Hij heeft de nobelprijs voor literatuur gewonnen in 2008, en is een van de minder bekende nobelprijswinnaars. Urania is dus een eerste kennismaking met hem.
Urania is een verzonnen land, een beloofd land, van de hoofdpersoon uit het boek, een Franse geograaf, als kind in de Tweede Wereldoorlog. Hij gaat naar Mexico om de bodem van een vallei in kaart te brengen, waarvan je helemaal aan het eind van het boek notities vindt. Daar ontmoet hij allerlei andere mensen met hun eigen verzonnen / beloofde landen. Er is een hippiecomune, er is een wetenschapper die zijn eigen instituut of school heeft opgericht, er is het hoertje Lilly, die naar Amerika wil, er is een Port Ricaanse sandinista die strijd voor haar communistische ideaal.
Het boek ademt de sfeer van de jaren zeventig, het gedachtegoed uit die tijd. We zijn inmiddels minder idealistisch geworden, en het geloof in al die werelden doet daarom wat wereldvreemd aan.
De schrijfstijl is loom, maar ik vind dat erg mooi. Dat tilt het boek boven de gemiddelde 2 1/2 ster uit.
Vanaf het begin zat ik te denken dat dit boek de ying is van de yang van Michel Houellebeque's Elementaire deeltjes. Daar moet een mooie scriptie over te maken zijn!
