How the outdoors shaped the women who challenged a nation
Door dit boek besef ik weer hoe weinig ik eigenlijk weet van de Amerikaanse geschiedenis, want van alle vrouwen uit dit boek, die horen bij de Canon van de Amerikaanse geschiedenis, ken ik er geen een. Het boek behandeld een aantal vrouwen die de Amerikaanse geschiedenis hebben vormgegeven, en vertelt hun relatie met de natuur en het buitenleven.
Voor iedere cultuur is buiten iets anders. Witte vrouwen uit de Victoriaanse tijd in de VS leefde hun leven binnen, en werden ook geacht niet in de natuur te komen. Ze moesten koken, haken, breien, het huishouden doen en voor hun kinderen zorgen. Louisa May Alcott, de enige vrouw uit deze reeks die ik wel kende, en alleen vanwege de titel van haar boek Little women, daagde deze cultuur uit. Als kind was een een tomboy, speelde buiten bij de boerderij van haar ouders. Deze tijd romantiseert zij in haar boek Little women.
Waar voor Louisa May Alcott de natuur een omgeving was waar ze kon spelen en zichzelf kon zijn, was voor zwarte slaafgemaakte Amerikanen de natuur en buiten zowel een toevluchtsoord waar ze vrij waren, als een angstwekkende omgeving, waar zij niet zomaar mochten zijn en ieder moment opgepakt konden worden. Juist omdat ze de natuur en de sterren zo goed kende, werd Harriet Tubman de zwarte vrouw die honderden andere zwarte slaafgemaakten over de bevroren Ohio leidde naar vrijheid.
De oorspronkelijke bewoners van Amerika waren altijd in de natuur, en witte Amerikanen plaatsten de kinderen uit hun natuurlijke omgeving in kostscholen, om ze de mores van de witte vrouwelijke cultuur (binnen, haken) te leren. Een groep oorspronkelijke bewoners, uit verschillende leefomgevingen, daagde dit systeem uit door een vrouwelijk basketbalteam op te richten, dat uiteindelijk de kampioen basketbal werd. Basketbal was een in Amerika, door witte mensen, bedachte sport, de eerste sport die in de VS was uitgedacht.
Het laatste hoofdstuk gaat over mensen iets dichten bij onze tijd, onder meer de schrijver Octavia E. Butler.
Ik vind denk ik het allereerste hoofdstuk, waarin Tiya Miles zelf de bevroren Ohio ziet, het mooist.
Dit boek over buitenleven is geschreven tijdens de coronapandemie. It took a plague to make people realize that things could change, schreef Octiava E. Butler. Zelfs een pandemie bleek dat niet te kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten