Deze korte verhalen zijn bijna allemaal in de dialoogvorm tussen twee personen. Vaak wordt, zoals in Haiku's, een beschrijving van de natuur gebruikt als katalysator van het verhaal.
In First snow on Fuji zien twee oude geliefden die elkaar al jaren niet meer hebben gezien elkaar terug in de trein terwijl ze de eerste sneeuw op de berg Fuji zien. Zij was zwanger van hem in de Tweede Wereldoorlog zonder te zijn getrouwd en haar familie bracht haar naar een klein bergdorp om te bevallen. Daarna werd het kindje weggegeven aan een andere familie.
In Raindrops is het het geluid van regendruppels in een kapotte dakgoot dat het verhaal begint over een jong stel dat inwoont bij een ouder stel, waarvan de man niet meer in huis woont. Ook met het jonge stel gaat het al niet meer goed samen. Zij verdenkt hem er van om een oogje te hebben op een jonge collega op zijn werk. Nu al, zegt ze, en ze hebben nog niet eens kinderen!
Nature is een gesprek tussen twee mannen in een onsen. Een blijkt tijdens de oorlog de dienstplicht te hebben omzeilt door vrouw te zijn in een rondreizend toneelgezelschap.
In A row of trees is een rij Ginko's in de herfst de katalysator voor een verhaal over een familie die binnenkort uit elkaar zal vallen. Hun zoon is gaan studeren in een andere stad, en hun dochter gaat binnenkort trouwen en vast snel een kind krijgen.
In Silence gaat een romanschrijver op bezoek bij een andere romanschrijver, die door een beroerte niet meer kan praten en schrijven.
This country, that country is een langer verhaal, over een stel dat gaat trouwen en samenwonen. De vrouw krijgt een crush op haar buurman, maar daar durft ze niet aan toe te geven. Ze gaat echter een buitenechtelijke romance aan met een jonge student en merkt dat ze bij hem heel anders is dan bij haar man, alsof ze een tweede persoonlijkheid heeft. Ze raakt er helemaal van in de war.
In Chrysantemum in the rock is het beeld van geplanten chrysanten in een rotsbedding als grafmonument voor een onbekende geest die daar heerst, de opmaat voor overdenkingen van de hoofdpersoon over grafmonumenten. Uiteindelijk stelt hij dat hijzelf geen grafmonument hoeft, de hele wereld is zijn grafteken!
Ook Her husband didn't en Yumiria gaan over buitenechtelijke relaties. Kawabata had geen grote hoop op huwelijken. :) In zijn tijd waren huwelijken in Japan ook nog erg vaak gearrangeerd, dat kom je ook meermaals tegen in deze verhalen.
Dit is het schilderij op de cover van het boek:
Itō Jakuchū, "Reeds and mandarin ducks in the snow"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten