Het leukst vond ik de hoofdstukken over het ontstaan van het internet, de BBS-en en de eerste internetcultuur. Ik zat toen op BBS-en, fidonet, in te bellen met mijn modem. Nog altijd is dat voor mij het internet. Toen, toen was het leuk, waren er groepen waar je kon praten en die netjes gemodereerd werden. Tegenwoordig moeten we het voor modereren hebben van de bedrijven die ons de social media aanbieden. Daar zit ook gelijk een groot probleem, want wie bepaalt dat, en is dat dan geen dictatuur?
Ik lees dit boek terwijl ik hoor over de corona-app, en de grote vlucht die beeldbellen heeft genomen in de zorg sinds de coronacrisis. We kunnen niet anders, zeggen de ziekenhuizen. Maar van de zieke die de dokter wil consulteren wordt dus verwacht dat die in die situatie ook nog eens gaat nadenken over van wie de data is die in de zorgapp wordt gedeeld en of je dat wel wilt. Je wilt gewoon de dokter spreken!
Mijn eigen gedachte is dat we heel vaak van het eindproduct uitgaan als we over een internetapplicatie nadenken. We willen -deze- data. En dan gaan we een app, of in het geval van de sleepwet een wet, bedenken die ons die data geeft. Maar het zou andersom moeten zijn. We zouden moeten nadenken over hoe we data willen verzamelen, en dat verankeren in de wet.
Google en Facebook worden wel erg als de vijand gezien. Maar zijn zij wel zo veel erger dan de grote uitgeverijen die hiervoor onze data bezaten? Een prachtige documentaire over Google Books herinner ik me. Dat was een project van Google om alle boeken van de wereld in de scannen en beschikbaar te maken voor iedereen. Zelf wilde Google de inhoud van die boeken om AI's beter te leren communiceren. Uiteindelijk verliest Google een rechtszaak over het beschikbaar maken van literatuur die de uitgeverij bezit en wordt het project gestaakt. Goed! denk je dan. Maar die uitgever is niet van plan om het boek ooit weer uit te geven. Waar Google het in ieder geval beschikbaar maakte voor de wereld (en ik geef toe ik ben biased want ik vond die scanner geweldig!), sluit de uitgever het boek op in zijn kluis zodat wij er nooit meer aan kunnen komen. Wat is dan winst?
Een andere voorbeeld. Daar waar regeringen direct alle data uit de corona-app centraal wilden opslaan, melden Google en Apple doodleuk aan ze dat zij hun besturingssysteem niet zo gaan maken dat dat kan.
Ik ben het met veel dingen uit dit boek wel eens. Maar op de een of andere manier wordt het niet inspirerend. Ik heb niet iets waar ik mee aan de slag kan. Het is interessant, er komen veel denk gebieden, filosofie, klimaatkunde, economie, hardcore coderen, lesgeven, maatschappijleer, informatica, bij elkaar, maar het blijft erg meta. Het is allemaal een prachtig goed idee. En nu?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten