Zij die nog regelmatig praatten konden door hun gesprekspartner op hun ingezette aftakeling worden gewezen, aangezien ze vlugger in herhaling vielen, vergaten wat ze nog maar net hadden gezegd. Mevrouw Verona moest er zichzelf op betrappen dat ze steeds vaker dezelfde zinnen verzweeg.
Dit is de tweede Dimitri Verhulst die ik lees, na De Helaasheid Der Dingen. Deze vind ik ook weer erg mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten