The old man and the sea - Ernest hemingway

Dit is eigenlijk een boek dat je het best in een ruk kunt lezen. The old man and the sea is een grote spanningsboog, een gevecht tussen mens en dier, waarbij de visser het dier in zijn waarde laat. In korte, krachtige zinnen, prachtig proza, vertelt Hemingway het verhaal van de oude visser, wiens ambacht zijn identiteit vormt, een manier van leven die een eenheid vormt met de natuur. Een manier van leven die wij vergeten lijken. Tegenwoordig wordt zwaardvis gevangen met kilometers lange vislijnen.
Ik had Spirit of Eden opgezet, een album dat qua tempo en inhoud past bij the old man and the sea. De oude visser worstelt met zijn leeftijd, kan hij nog wel wat hij vroeger kon? Hij herinnert zichzelf in de kracht van zijn leven, toen hij een wedstrijd armworstelen won die twee dagen duurde. De oude man is arm, hij woont in een van palmbomen gevlochten hutje zonder meubels, deken of kussen om tegen te slapen. De oude visser heeft al 84 dagen niets gevangen. Zijn reputatie is verdwenen. De jongen met wie hij altijd vist wordt door zijn ouders verboden nog met hem mee te gaan; hij heeft geen geluk meer. Hij gaat alleen vissen en gaat verder de zee op dan anders, een zoektocht naar zijn waardigheid. Hij moet zijn positie in het dorp herbevestigen. Hij zal toch ooit weer een grote vis vangen? Ver weg op zee, waar geen land meer lijkt te zijn en de enige connectie met de droge wereld een groep eenden is die langs vliegt, bijt een enorme zwaarvis aan zijn haak. Het gevecht om de enorme vis binnen te halen begint. Een dag wordt de visser voortgetrokken door de enorme marlijn. Het wordt nacht. De oude visser beseft dat hij, als is het maar een half uur, moet slapen, om zijn krachten te houden.
Mijn muziek is gestopt. Buiten twinkelen de sterren in de koude nacht. Het boek in een keer uitlezen gaat me niet lukken. Als de oude visser, met visserlijn om hem heen, tegen de boeg van de boot in slaap sukkelt, sla ik het boek dicht. Het enige moment lijkt mij waarop ik zou kunnen stoppen.
De vis is op zijn mooist als de oude man hem dood met zijn harpoen. Then the fish came alive, with his death in him, and rose high out of the water showing all his great length and width and all his power and his beauty. Het knappe van de roman is dat niet alleen de oude man een romanpersonage is, ook de marlijn. Hij raakt verbonden met de oude man en zijn dromen, waardoor je emotioneel meeleeft als de marlijn uiteindelijk wordt opgegeten door de haaien.