Het verborgen stadspaleis- Elisabeth de Waal

Het laatste boek dat ik in Frankrijk heb gelezen. Het verhaal is als een operette, met een bal en edelmannen met kastelen en een onmogelijke liefde van een meisje voor een jongen die nooit met haar zal trouwen.
Van alle personages ligt Adler het dichts bij de schrijfster, hij is de persoon waar je wat mee krijgt.
Toch heb ik het boek met plezier gelezen. Vooral dankzij de beschrijvingen over de naoorlogse high society en de hypocriete bureaucraten, die net doen alsof ze de nazi's zo vreselijk vinden, maar ondertussen voluit meegewerkt hebben, zoals de hooggeplaatste leider van het instituut waar Adler komt te werken, of gebruik gemaakt heeft van het naziregime om zichzelf te verrijken, zoals de bureaucraat die Adler zijn terugkeerverzoek moet beoordelen en heel goedkoop roofschilderijen heeft kunnen kopen.
Het doet ouderwets aan, maar Oostenrijk is vanuit de standenmaatschappij vol titels uit het Habsburgse rijk eigenlijk direct de moderniteit ingeschopt. Na 1918 werd het Habsburgse rijk opgedeeld en was de standenmaatschappij eigenlijk verdwenen, maar Oostenrijk werd al in de jaren 30 in het Duitse rijk opgenomen, zodat de groep bannelingen die terugkeren nog die Habsburgse wereld in hun denken hebben. Een onmogelijke wereld, die alleen in de bubbel van de aristocratie nog bestaat. Buiten die bubbel ligt Wenen kapot, gebroken door de oorlog. Deze klap komen ze niet meer te boven. In het einde blijft de dochter van de aristocrate, die teruggaat naar Oostenrijk, wel heel erg naief in die bubbelwereld.

Isabelle - André Gide

Ook dit boek heb ik in Frankrijk gelezen. Waarschijnlijk zou ik het anders niet hebben opgepakt, wat het lag bij mijn crossboeken die ik heb gekregen van diverse personen. Maar omdat ik graag boeken lees uit de plaats waar ik op vakantie ga, en omdat Patti Smith fan is van allerlei Franse symbolisten, en het boekje niet zoveel weegt, dus makkelijk mee te nemen is, ben ik er aan begonnen.
Ik vond het een erg vermakelijk verhaal, Gide neemt volgens mij iedereen op de hak, de Franse aristocratie, de kerk, de rousseau adepten. Ik moest wel wennen aan de volheid van de zinnen, waarvan ik niet weet hoeveel daarvan op het conto van Gide staat en hoeveel op de vertalen J.C. Bloem, de Nederlandse dichter, mijn vorige boek was juist erg karig in zijn woorden.

De wolkenbibliotheek- Stéphane Audeguy

Toen ik in 2007 een recensie van dit boek las in De Volkskrant maakte ik een metal note in mijn hoofd dat ik het graag wilde lezen. Daar kwam het pas van 10 jaar later, toen ik dit exemplaar vond in een tweedehandswinkel en opgetogen naar de toonbank snelde. 3 euro voor iets dat ik al tien jaar wilde hebben, een koopje! Daarna duurde het nog twee jaar voor ik het nu, op locatie in Le Vinteol, starend naar de wolken, heb gelezen.