Ik wilde weer eens een boek lezen dat speelt in Nederland en dit boek bleek een perfecte keuze. De hele sfeer ademt Nederland, of Holland zo je wilt. Het speelt zich af in de bollenstreek, waar het tijdens de bloei ruikt naar bloemen en waar iedere paar minuten een vliegtuig overscheerd. Het draait om een bejaardenverzorgster die een moord bekend op een van haar cliënten, een moord, dat is duidelijk, die ze niet gepleegd heeft. Het boek draait om allerlei personen en bijfiguren en wat hun rol is binnen de familie en wat het gevolg is van de bekentenis op iedereen. Haar dochter ziet haar moeder gearresteerd worden en de schreeuw die zij wil laten klinken houdt zij in en blijft in haar. Haar verdere leven moet zij leven met een knoop van woede in zich. Haar man is vogelverjager bij Schiphol. Dan is er nog de kinderoppas, een ex-vriendin van haar man, de broer van hem, die over de wereld reist, op zoek naar iets, zichzelf, een pedicure, haar broer, een alcoholistische man dei zij probeert in het leven te laten staan. Het is geen whodunnit, dat is vrij snel duidelijk, en ook geen boek waarin wordt ontrafeld hoe zij vrijgesproken wordt. Het gaat om al die figuren. Het draait om goede mensen die zomaar iets wat wij fout vinden kunnen doen, om mensen die geen wroeging hebben. En toch is alles vriendelijk en warm. Overal zijn de vogels en is de liefde. En om de manier waarop Margriet de Moor ze beschrijft. Het is een heel beeldende roman. In een alinea beschrijft zij bijvoorbeeld prachtig hoe een meisje een relatie krijgt met drie broers na elkaar, om te eindigen bij hun vader, die haar altijd zijn dochter heeft gevonden. Ook goed beschreven wordt hoe iemand tijdens een verhoor eigenlijk tamelijk eenvoudig tot een valse bekentenis komt. Hoe zij zelf verdwijnt en voor al het directe om haar heen niemand meer is. Het enige belangrijke aan haar is haar verhaal. En hoe haar verhaal moet kloppen met het idee van de agenten.
