Ik hikte wel een beetje aan tegen dit boek. Het voormalige oostblok zijn geen landen waar ik vaak boeken uit lees en de Tweede Wereldoorlog is ook niet een tijdperk waar ik vaak uit lees. Uiteindelijk vond ik Mendelssohn op het dak een hele goede prachtige roman. Door de wat absurdisme stijl komt, komt de kleinzieligheid van bijna iedereen in de grote oorlog naar voren. Eigenlijk, vreemd, lees ik dat vaak over andere dictatoriale oorlogen, maar op de een of andere manier had ik bij de Tweede Wereldoorlog altijd een ander idee, alsof het toch iets groters was.Uit het nawoord begrijp ik dat veel figuren bestaan hebben en dat veel situaties voor Tsjechen en Slowaken heel bekend zijn en door de schrijver soms geanonimiseerd zijn. Ik weet niet of dat zijn bedoeling was, maar de manier waarop Albert Speer hier geanonimiseerd is, zoals de Nazi's alle joden eigenlijk ook weganonimiseerden, zodat ze uiteindelijk vermoord konden worden, is heel wrang en tegelijk doet het je ook met de neus op die feiten drukken: vijandheulers, mensen die alles doen om te overleven, mensen die zich verzetten, het maakt niet meer uit wat ze gedaan hebben, wat je naam is, alleen _wat_ je bent bepaalde of je uiteindelijk in dezelfde wagon terechtkwam.
