Dansen op de vulkaan - Floor de Goede

De hoofdmoot van Dansen op de vulkaan is een relatiecrisis tussen Flo en zijn vriend die het koosnaampje ‘Poep’ heeft meegekregen. Het begint nog allemaal goed als Flo met de dikke fotograaf Sander op reportage gaat naar de Eolische eilanden. Alles wat vreemd is boezemt hem angst in en hij verlangt terug naar Poep, die hij telkens probeert te bereiken, telefonisch of per sms. Pas als hij weer teruggaat kan hij de vreemde omgeving waarin hij verkeert waarderen. Bij thuiskomst wordt hij nog wel geteisterd door nachtmerries over vulkanen waar hij invalt, een motief dat op het eind van de roman terugkomt, maar in het begin een vooraankondiging is van de crisis die op punt van uitbarsten staat tussen Flo en zijn vriend. De relatieproblemen met al zijn facetten: heimelijke verlangens, jaloezie, achterdocht, afstand nemen, heimwee, het verdriet van een breuk overstemmen door anderee mensen te zoeken, nieuwe toenadering tot de oude geliefde en herwonnen vertrouwen: al die facetten komen langs in het boek.

Ik vond het een erg klein intiem en daardoor prachtige graphic novel. Het eerste deel speelt op Vulcano, waar ik vorig jaar ben geweest en wat op de plaatjes precies zo is als het daar was. Het andere eolische eiland wordt niet met name genoemd, maar is volgens mij Panarea. Deel 3 speelt in New York, op hetzelfde moment toen ik er was, toen de Eayafoloyukl, euh, die IJslandse vulkaan, uitbarste.
De manier van tekenen, let bijvoorbeeld eens op de dieren die in elk verhaal voorkomen, geven een extra dimensie aan het verhaal. De eerste zes bladzijden van het deel dat in Amsterdam speelt zijn volledig tekstloos, maar geven de afstand tussen Flo en Bas prachtig weer in al zijn kleinheid. Of let op de rode kopjes, of de tegeltjes in de keuken. Of het dansen in New York.

Surviving Galeras - Stanley Williams - Fen Montaigne

When I was at mt Stromboli and felt the ruble of the earth shaken my feet and heard the sound of the blast of the eruption, seeing the violent force of the magma exploding from the crater, yellow and red from the heat in the pitchdark night, the wind whistling around me and holding my blue helmet for dear life, I wondered weather we were supposed to be there, on the top of a vulcano. The forces at work are so extreme, it is so unworldly, that maybe, we humans, should not be there, and leave the powers of the middle earth to do what they want to.

Reading this book I was suprised really at how ill prepared the scientist were in case of an eruption. They did not wear helmets, or fireresistent cloathing. They did not bring anything warm, like a thermoblanket or something, in case of an emergency and had really no idea what to do in case of an emergency. Suddenly, scientist were bolting in all directions. "No one said run, and no one said anything about the vulcano," recalled Marta. "But people just started to run." Some scientist even came on sneakers to climb the vulcano. They were sent back, but they should have know better.
Even on the rescuemission, when the vulcano had erupted and no one knew if it would erupt again, the two ladyscientist who climbed the vulcano in an attempt to save the others, were not wearing anything protective.
Not that any of this would have saved the scientist in the crater or on the southern rim, but maybe the wounded would have been less wounded. As someone said in the book "we did not pay any respect." She meant this, according to Stanley Williams, in a sort of mystical way, but I feel she was right in this. They did not pay any respect to the danger, to the fact that you can climb the vulcano, but it is still your master. The border between being a scientist and being a thrillseeker is more than just collecting data.
Having said this, I did like the book. Its gripping, although egocentric, and has a good combination of history of vulcanic eruptions and the story of the eruption of Galeras (a really small one, as Stanley Williams states himself) and the rescue of some of the scientists. Some of the persons on the vulcano did stay more or less that, persons on the vulcano, the scientist with the gravimeter, or gassbottleguy, etcetera.

Redemption Falls - Joseph O'Connor

Prachtig boek! Met fictieve dagboekaantekeningen, brieven, pamfletten, aanplakbiljetten, balades, rechtbankverslagen, alle mogelijke geschriften uit die periode, schets O'Connor het toch coherente verhaal van een aantal Amerikanen net na de burgeroorlog. Het is een hel, de regering kan nog lang niet overal zijn macht uitoefenen en in het vacuum regeren outlaws, gangsters, generaals en gouvenours met vage rechten van de federale staat. Lincoln wordt vermoord, Zuiderlingen en Noorderlingen staan elkaar nog steeds naar het leven. Werkelijk prachtig beschreven tijdsbeeld van Ierse immigranten.
Ik weet niet veel van de tijd na de Burgeroorlog en het boek geeft geen uitsluitsel waar het dorpje Redemtion Falls ligt, behalve aanwijzingen in het verhaal. Zo probeert de jongen Jeddo er de Candese grens over te steken, zijn er bergen en mijnen en als Lucia-Cruz weer bij haar man de gouveneur komt wonen reist ze over de Missouri, waarna ze 6 dagen onderweg is op een paard. Het gebied heet het Bergterritorium. Ik wilde het toch ongeveer weten, dus heb wat gezocht naar kaarten en inforamtie over de situatie van de VS net na de burgeroorlog. Bijvoorbeeld deze:

Ik vermoed dat het verhaal zich uiteindelijk in Minnesota afspeelt.