The kurosagi corpse delivery service

Wat is er toch aan de hand op Japanse universiteiten? In de manga voor deze kon een student bacteriën zien en in deze manga kan de hoofdpersoon praten met lijken. Een ander lid van de delivery service kan lijken opsporen met een pendel, wat leidt tot de hilarische opmerking: "Can't he just smell'm?"
Dit was een tussendoor manga. Het gegeven is aardig, met wat zwarte humor, maar ik vond dat er weinig met het gegeven gedaan werd. Erg standaard hororverhaaltjes, niet erg outside de box gedacht helaas. Geinig, niet meer, niet minder.

De broncode - Eric Smit

Wat een heerlijk boek. Deze geschiedenis fascineert mij al sinds ik er voor het eerst van hoorde, volgens mij in een documentaire op VPRO-radio. Smit beschrijft alle mensen geweldig. In het begin zijn het vooral mensen die spelen dat ze topondernemer zijn. Later wordt uitvinder Sloot meegzogen in de wereld van de echte Capitals of industry en blijkt hoe weinig verschil er eigenlijk is tussen de patjepeeërs en de mannen die de toonzaal van de ICT bezetten. de brondcode is eigenlijk een thriller, maar zonder een einde aan het mysterieverhaal, zonder een detective die aan het eind de oplossing aan de lezer vertelt. Had Sloot nou echt iets uitgevonden, of was hij een oplichter? Juist omdat je het niet weet, niet te weten komt en niemand kan vertellen hoe de sceme dan in zijn werk gaat, blijft deze geschiedenis van begin tot eind fascineren.

Ooku the inner chambers 6 - Fumi Yoshinaga

Ooku- the inner chambers is een manga met een alternatieve geschiedenis. In de Mid-edo periode (dat van de mooie paleizen en de Ronins en zo) in Japan wordt Japan geteisterd door een vreemd virus, the red-pox. Dit virus is dodelijk en maakt alleen mannen ziek. Het raast over het land en heeft dramatische gevolgen voor de mannelijke populatie. Japan is een zeer masculine samenleving, toen, en nog steeds. De shogun heeft geen mannelijke opvolgers door de red pox en besluit dit voor het land verborgen te houden. Zijn dochter neemt een mannelijke naam aan en neemt de troon over. Generaties lang wordt de troon van dochter tot dochter overgeleverd. De eerste generaties praten niet, of slechts achter een scherm, met hun volgelingen. De derde generatie (uit mijn hoofd, weet dit echt niet zeker) maakt zich als vrouwelijke shogun bekend. Ze houden wel hun mannelijke naam. Omdat er weinig mannen zijn, heeft de shogun een mannelijk harem, the inner chambers, om haar te bevruchten en voor nageslacht te zorgen. De vrouwelijke shoguns' belangerijkste taak is het zorgen voor nageslacht.
Ooku speelt met dit gegeven en gaat over de corruptie, het gekoer en gesteggel aan het hof van de shoguns en in de inner chambers. Slechts één van de mannen in de inner chambers heeft recht om te paren met de shogun tot er een nieuwe erfopvolging is, of tot blijkt dat die man geen erfgenaam weet te produceren en wordt vervangen. Dit wordt bepaald door de hoofd hofheer aan het hof van de shogun. Er ontstaan allerlei combines en ook sexuele uitspattingen tussen de mannen in de inner chambers.
De verschillende vrouwelijke shoguns hebben andere karaktertrekken en leiden he land ook anders. Ook de verschillende hofheren zijn anders van karakter. Het volledige hof wordt vervangen als de nieuwe Shogun aantreedt, dus het is ook voor de hofheren va belang hun positie uit te spelen.
Fumi Yoshinaga gebruikt allerlei historische werkelijkheid in haar alternatieve geschiedenis. De mannelijke namen die de vrouwelijk shoguns aannemen zijn de echte namen van de shogun die werkelijk regeerden. Zo kun je de boeken koppelen aan allerlei historische feiten uit de regerperiode van die shogun. Erg leuk.
De tekenstijl wisselt, zoals vaak in manga's tussen realistisch en bijna comic. Toch blijft bij Yoshinaga altijd duidelijk wie de persoon is, als is het soms moeilijk. De personen uit het boek worden door sommigen met hun voornaam en door anderen met hun achternaam aangeduid, en de Shogun ook nog meestal, maar niet altijd, met haar mannelijke nick. Soms krijgen de mannen vand Shogun en vrouwelijke nick, die alleen door haar gebruikt wordt. Als niet Japanner buitelen de namen nogal over je heen. Ook zien de hofdames en -mannen er veelal hetzelfde uit, met Kimono's en kammen in hun haar.
Een leuke manga, volwassen en met allerlei historische grapjes en feitjes. Ik hoop dat deel 7 snel komt.

Het grote verlangen - Marcel Möring

Ooit kreeg ik in een envelop twaalf gekopierde eerste bladzijdes van boeken, zonder de titel. De bedoeling van het spelletje was om aan de hand van de eerste bladzijde te bepalen welk boek je wilde lezen. Bij mij werd het Het grote verlangen van Marcel Möring.
De eerste bladzijden van het boek vind ik nog steeds mooi, de herinnering van Lisa aan het leven met haar broers en ouders. Ouders die niet veel later tijdens een auto-ongeluk om het leven komen. De drie wezen komen in drie verschillende pleeggezinnen terecht. Pas als ze volwassen zijn ontmoeten ze elkaar weer. De twee broers gaan door Nederland trekken. Ze komen bij een aardappelmeelfabriek, waar een hoer in een peugot iedere vrijdag alle werknemers, in volgorde van belangrijkheid, de directeur eerst, over zich heen laat komen. Een scene die voor mij erg Gronings aandoet. De stank van aardappelmeel, die over de hele provincie leek te hangen, een bedwelmende laag zoetige kookdamp, herinner ik me nog goed.
En dan zijn we bij bladzijde 86 van een in potentie heel mooi boek en gebeurt er iets. Het verhaal schuift weer naar het heden en moet gaan over wat liefde is, over stedelijk verval en emotionele binding. Er is een meisje met een jurk met polkadots, een Ierse barfly, een gitarist van een band die door een motorbende in elkaar wordt gemept, de zus verlaat haar man, een nacht in een club en een apothekersassistente. Het komt voor mij nooit bij elkaar, ik zie het verband niet, ik zie niet wat Möring hier wil zeggen over liefde. Al die personages, al die hoofdstukken, blijven losse eindjes, hebben geen verbinding met het verhaal, met elkaar. Die gitarist die in elkaar gemept wordt blijft alleen een beeld van de wereld in verval en doet verder niets extra's. Het meisje met de polkadots is het symbool van de onmogelijkheid van de hoofdperson om emotionele banden te ondergaan met anderen, maar daar blijft het dan ook bij. Het komt nooit tot een synthese.
Pas aan het eind, als Möring het orginele verhaal weer oppakt, wordt het weer een samenhangend geheel en vind ik het boek gelijk weer mooi.

Vijf dagen later, toen de Spoetnik de dampkring verliet, werden Lisa en ik met een keizersnede geboren en terwijl de Spoetnik baantjes om de Aarde trok en zijn eenzame bliepjes uitzond schreeuwden wij onze longen vol en waren wij, de Gemini, gelanceerd in de wereld die we zo lang hadden gemeden.

Forget sorrow - Bell Yang

Forget sorrow - Bell Yang

wat een heerlijke graphic novel was dit. Een interessant gegeven, en heel mooi uitgewerkt. Ik hou heel erg van zwart-wit tekeningen. Het boek is het verhaal van de familie in china, van 1940 tot nu, vertelt door vader aan zijn dochter, die weer thuis is komen wonen op vlucht voor haar stalkende ex-vriend. Eigenlijk zijn veel plaatjes in essentie niet meer dan twee pratende mensen, maar er gebeurt zoveel op de achtergrond. De poes, blaadjes in de wind, spelende kinderen. Je kan elk plaatje wel tien minuten bekijken. Het meest gruwelijk is de vlucht van de vader voor de communistische soldaten naar Taiwan, waar zijn dochter geboren zal worden. De episode heeft genoeg verhaal in zich voor een hele roman, maar neemt uiteindelijk maar tien plaatjes is beslag. Toch komt het net zo hard aan.
Als grootvader in het midden van De grote sprong voorwaarts al zijn kinderen bezoekt voor eten en een plek zie je hoe en dictatuur mensen in zijn greep houdt. Ondanks dat hij de vader is van zijn kinderen is hij voor zijn kinderen in de eerste plaats een door de dictatuur benoemde kapitalist, een gevaar voor de toekomst, iemand waarmee ze absoluut niet mogen omgaan.

“a gem cannot be polished without friction, nor a man perfected without trials.”

Ik heb dit boek kado gedaan aan mijn vader.