Datumloze dagen - Jeroen Brouwers

 

Dit is dus wat ik typisch Nederlandse literatuur vind, in de traditie van Wolkers en Reve en zo. Ik vond de andere Brouwers die ik heb gelezen juist mooi omdat ze dat niet waren. Dit boek heb ik wel uitgelezen, vooral dus omdat Jeroen Brouwers gewoon mooie zinnen schrijft, waar je wel een tijdje in wilt wonen.

Romanschrijver van beroep - Haruki Murakami

 

Leuk inkijkje in het schrijversleven van Haruki Murakami. Zo schrijft hij dat hij zijn eigen stijl heeft gevonden door zijn eerste roman in het Engels te schrijven en daarna te vertalen naar het Japans. Zijn manier van een roman componeren is heel erg plot based. De karakters komen als het ware tevoorschijn uit de plot. In het begin schreef hij zijn romans in de eerste persoon, dat beperkte hem wel in de mogelijkheen van zijn romans, maar hij moest, zegt hij zelf, leren om romans in de derde persoon te schrijven.
behalve een mentale bezigheid is lichamelijke conditie belangrijk, vind Haruki Murakami.
Uit recent onderzoek blijkt trouwens dat het aantal gecreeerde neuronen in de hippocampus van de hersenen spectaculair toeneemt door het uitvoeren van aerobe training. Aerobe training betekent met mate bewegen gedurende langere tijd, zoals bij het zwemmen of joggen. Als je echter niets doet met die nieuwe neuronen, verdwijnen ze weer na achtentwintig uur, zonder dat ze enig nut hebben gehad. Het is echt verspilling. Als je daarentegen aan de pas gecreeerde neuronen intellectuele prikkels geeft, worden ze geactiveerd en verbonden met het netwerk in de hersenen, zodat ze een organisch deel gaan uitmaken van de gemeenschap die zorgt voor signaaloverdracht.
Voor Murakami is schrijven inderdaad een beroep. Hij gaat iedere dag na het ontbijt en rennen naar zijn studeerkamer om er tien bladzijden te schrijven. Schrijverschap is zijn werk. Hij zegt dat dit misschien niet overeenkomt met het romantische idee van schrijverschap, maar dat het zijn manier is.
In het laatste hoofdstuk schrijft hij over zijn succes in het buitenland, en hoe dat afhankelijk is geweest van goede vertalers en literair agent. Hij schrijft dat hij zelf de vertaler inhuurt, en met de vertaling naar zijn agent gaat, die het dan verkoopt aan een uitgever. Ik weet niet of dat een normale manier is om romans in het buitenland gepubliceerd te krijgen. 

De stijl van deze bundel essays vond ik niet zo prettig, Murakami praat hier wel heel rechtstreeks tegen zijn lezers, maar als liefhebber van zijn romans geeft het een leuk inkijkje in hoe hij ze schrijft.