Ik heb dit boek geleende gekregen van Laura, die dacht dat het boek van mij was, zo leek het op een boek dat ik zou lezen. Dat klopt! Het boek geeft geen mooi, maar, in het licht van het huidige nieuws over de massaverkrachtingen in India, wel een geod beeld van de moderne Iniase samenleving. Weg van de romantiek, weg van de strijd tegen de overheersing van de Engelsen, maar een hevig masculine samenleving, waar vrouwen weinig tot niets voorstellen en je daar van alles mee mag doen. Een samenleving kinderen met lijfstraffen gedrilld worden om hoge cijfers te halen voor exacte vakken, want dat is de weg naar de VS, waar je iets kunt worden, in plaats van India, waar je voor niets wordt aangezien. De hoofdpersonen vond ik op Thoma na geen van allen erg aardig. Vader alcoholicus, moeder ingewikkeld, beide arm, en hun zoon speelt met de gevoelens van allerlei andere mensen om te observeren hoe ze reageren. Toch is uiteindelijk wel te begrijpen waarom ze zo zijn geworden.
Er staan heel veel leuke citeerbare zinnen in dit boek.
juist de tragische tekortkomingen van andere mannen vinden mannen innemend. Daarom zitten alcoholisten nooit zonder vrienden.
De gedachte kwam bij Oussep op dat de zedelijkheid waarschijnlijk door onaantrekkelijke mannen was bedacht.
Unni zei dat er duizenden Menselijke Gevoelens zijn en dat vele daarvan in geen enkele taal een naam hebben.
Hij besefte in een flits dat alle filosofen die hij had gelezen, alle godsdiensten, zelfs Einstein, zelfs J. Krishnamurti, op verschillende manieren hetzelfde zeiden: er ligt een schokkende waarheid achter de wereld die we zien, achter de gewone werkelijkheid van ons leven. God is geen leugen, maar een soort verkorte versie van de realiteit
Ik vind de zoektocht van een puber, hoe dat werkt, mooi verwoord wordt in dit boek. Uiteindelijk gaat het denk ik om de zoektocht naar wat het leven inhoudt, waarom ik hier ben.
