Deogratias - Stassen

My Bookcrossing journalentry:
I read this Graphic novel in the train to my parents and brother to celebrate our two birthdays. I was a frequent reader of graphic novels, so the visual language was easy to grasp for me, and, maybe due to the fact I live near Belgium, the former Rwandan colonizer, I got my share of news of the Rwandan genocide.
I liked the literary quality of the graphic novel, in a sence a coming of age novel. Deogratias is portrait as a juvenile is, very insecure, but an air of self-confidence to everyone. What happens to him, and the others around him, is to hard for him to recover from. It's a hard story, worthy to bet told. I liked the way it was told, present to past and present again. I think it made Deogratias a more interesting character, because you take his actions in the present back to his story in the past.

Kraaienwacht - Inez van der Spek

Interessant boek over hedendaags Australië. Het geeft een inkijkje in de dehumanisering van Aboriginals en hoe we dat tegenwoordig, met allerlei symbolen nog steeds doen. Post-colonialism at its heart.
Het werk van Micheal Riley en Fiona Foley is interessant, ze gaan op zoek naar hun eigen innerlijk in hun werk, en hoe zich dat verhoud tot buiten.
Inez van der Spek vraagt zich af in welk Australië ze heeft gewoond. In beide denk ik.

Golden Boy - Abigail Tarttelin

Dit was een leesexemplaar van dit boek, dat pas in het Nederlands uit is, over een intersekse kind en de verwarring die dat bij iedereen, ouders, broertje, hijzelf en zijn omgeving veroorzaakt. Max, de intersekse puber, is eigenlijk een vrij normale puber, vindt hij zelf, tot hij, verteld in vrij expliciete details, verkracht wordt op zijn slaapkamer door zijn beste vriend. Deze verkrachting zet allerlei vragen bij Max in beweging, en de gevolgen van deze vragen en de verkrachting zijn er voor iedereen. De verkrachtingsscene in het begin van het boek vind ik persoon te veel van het goede, zo zonder aanleiding, en zo uitdrukkelijk in zijn details. Ik denk dat de schrijfster vond dat dit nodig was omdat deze daad zo een grote impact heeft op Max en het verhaal om hem heen, maar volgens mij had het ook anders gekunt, met meer verbeeldingszin.
Dat is met meer in dit boek zo. Abigail Tarttelin vertelt alles in plaats van mijn verbeelding aan het werk te zetten. Sommige personages, de aardige arts Archie bijvoorbeeld, zjin er alleen maar als een soort huls voor informatie over interseks, dat gepresenteerd wordt als een soort Wikipedia (letterlijk!). En er is wel heel veel melodrama, een tandje minder had wel gekund.

Wel goed geraakt, in mijn ervaring, is de manier waarop iedereen omgaat met anders zijn en hoe de familieankers gaan drijven op het moment dat het anders zijn niet meer ontkent kan worden.  Daar is dit semi jeugdboek uiteindelijk een goed boek voor, om te laten zien hoe wij omgaan met anders zijn. Het boek doet je wel nadenken over genderissues, en dat is goed, hoewel ik het niet eens ben met alle morele antwoorden die de schrijver geeft. En Max is erg lief, en te volwassen voor zijn leeftijd, maar daardoor lees je het boek wel uit. Wat een aardig iemand!
Ik hoop wel dat de storende fouten in het leesexemplaar nog gecorrigeerd zijn. Zo spelen de kinderen op school (in Engeland!) korfbal, wat zomaar gedurende de scene verandert in volleybal. Ik vermoed, dat moet ik nog controleren, dat in de orginele Engelse roman er volleybal werd gespeeld tijdens gym, en dat door de vertaler is vertaald naar korfbal. Nu spijbelde ik best veel van gym, brr, maar in mijn ervaring hebben wij zelfs in Nederland nooit korfbal gespeeld. In Engeland lijkt me dat al helemaal onwaarschijnlijk.