Omdat ik binnenkort naar Australië ga lees ik boeken die spelen op dit continent.
Al wat ik ben is voor deel gesitueerd in Sydney, meer specifiek in Bondi.
Dit boek heeft de pecht dat het na
The luminaries komt, een van de beste boeken die ik gelezen heb; Dan valt het volgende boek altijd tegen. Ik heb van Anna Funder
Stasiland gelezen, een non fictie boek over het leven in en na de DDR. Dat vodn ik eecht een goed boek en met verwachting heb ik dus dit boek gepakt.
Die verwachting wordt niet ingelost. Ik vind Anna Funders fictiedebuut een stuk minder dan haar non-fictie. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik in 1920 was in dit boek. Ik had ook nooit het gevoel dat Ruth en Ernst Toller, die het verhaal over Dora vertellen, twee verschillende stemmen waren. Er waren meerdere hoofdstukken waar ik pas na enekele bladzijden doorhad dat het een Toller of een Ruth hoofdstuk was, meestal omdat ze een van hun tweeën noemden. En, omdat Dora er vooral heel vaak niet is, komt zij voor mij niet echt tot leven. Het is wel interessant om iets te lezen over deze periode, gezien vanuit het standpunt van Duitse politieke tegenkrachten.
