Alsof het voorbij is - Julian Barnes

Een heel mooi klein boekje, wat je na doet denken over je eigen leven, je keuzes en de geschiedenis. Met mooie iiwi-achtige zinnen, zoals de eerste zin We waren met zijn drieën, en nu was hij er als vierde bij gekomen, of even verderop We voltooiden onze schoolopleiding, beloofden elkaar vriendschap voor het leven, en gingen ieder onze weg. Het hele leven in een zin, prachtig.
Of ik het einde, de verrassing die er in het boek zit, eigenlijk wel zo'n leuk of logisch einde vind, daar ben ik nog niet uit. Ik was wat teleurgesteld toen ik hem las, alsof het toch wat te kunstmatig was.

Tony Webster voelt op latere leeftijd alsof hij zijn dromen, een groot waarachtig leven, niet heeft geleefd. Hij heeft gewonnen noch verloren, maar zich het leven gewoon laten overkomen. Ik voel mij wel verwant aan Tony Webster, het boek komt in sommige gevallen dichterbij dan ik zou willen denk ik. Ik heb over deze gedachte van Tony ook zitten nadenken, en voor mijzelf heb ik wel bedacht dat het anders is. Toen ik dromen en grote gedachten over mijn toekomst moest hebben, in mijn pubertijd en begin twintigerjaren, kon ik dat niet. En toen ik mezelf zover had hersteld dat ik dat wel kon, besefte ik wel dat ik een groot en waarachtig leven niet zou kunnen leven. Ik moest het doen met de kleine dingen, wat verdiensten en wat teleurstellingen.
Adrian probeert het leven te begrijpen met logica. Wie heeft schuld, wie zijn de kettingen in de keten. Ik heb dat zelf jarenlang als overlevingsmechanisme gebruikt, en weet inmiddels wel dat je het leven niet met logica moet proberen te begrijpen. Het leven begrijpen, dat is onbegonnen zaak. Dan kom ik toch weer uit op de zin die Tony Webster in zijn leven zo verfoeid, je moet het leven je gewoon laten overkomen.

Hoeveel is genoeg - Robert & Edward Skidelsky

Een boek met gedachtenover onze huidige economie dat iederen wel zou moeten lezen. Hun stelling is dat in de begintijd van de economische theorie, van Adam Smith en John Keynes, gingen de theoretici ervan uit dat er op een bepaalt moment genoeg zou zijn, niemand zou nog meer willen. Dan zouden we minder gaan werken en onze tijd inzetten voor zaken die er toe doen. Dat is er nooit van gekomen, omdat de kapitalistische theorie jouw waarde afzet tegen dat van een ander, en er is altijd een ander die meer heeft. Volgens Skidelsky moeten we terug naar het idee dat er soms genoeg is, en ons daarna inzetten voor een goed leven. Het boek gaat er over wat dan een goed leven is en welke waarden daarbij horen. Volgens Skildesky zijn dat gezondheid, geborgenheid, respect, persoonlijkheid, harmonie met de natuur, vriendschap en vrije tijd. Heel anders dan de dingen waar we voornamelijk naar streven als land, economische groei, het BBP, inkomen, doelmatigheid en flexibiliteit. Er staan allerlei interessante stellingen in waar je echt over kunt nadenken. Het zegt wel wat ik denk, en waar ik vind dat we als land heen moeten qua economisch gedachtengoed.
De oplossingen uiteiendelijk in het laatste deel van het boek, vond ik eigenlijk nogal tam. Ik zou ze zo invoeren hoor, basisinkomen, een belastingstelsel op uitgaven in plaats van inkomen, belasting op reclame, maar toch, het is na alles nogal gewoontjes. Ik zou zo verder gaan, het belasten van cookies bijvoorbeeld, waarbij de inkomsten daarvan direct over iedereen verdeeld worden. Per inwoner een obligatie in Nederland. Ik wacht ook nog steeds op mijn aandeel ABN-AMRO en SNS-bank.
Ik merk wel dat het tempo van de ontbijtboeken, in deze begon ik bijvoorbeeld 5 juli, zo traag is dat ik veel van wat ik in het begin heb gelezen aan het eind een beetje kwijt ben.

Daar is hij weer - Timur Vernes

 De plot van dit boek is een pitch: 'Wat als Hitler opeens terug op Aarde zou zijn?' Dat is in het begin erg grappig, zijn kijk op onze huidige maatschappij en onze kijk op iemand die verdomd veel op Hitler lijkt en hetzelfde zegt. Na 200 pagina's weet ik dat truukje nu wel, en blijft er niet veel over. De gedachtenspinsels van Hitler zijn vreselijk saai (kon deze man met deze onzin mensen begeesteren?) en ik merk dat ik meer en meer alineas oversla.
Ik ben tot pagina195 gekomen. De cover is geniaal, dat wel.