Het babelvirus - Neal Stephenson

Het babelvirus - Neal Stephenson

Het babelvirus is Science Fiction, maar is geschreven in 1992. Sommige SF blijft vooruitstrevend. Zo is Zenuwmagiër ook nu nog een actueel boek. Het babelvirus voelt, ondanks dat het in alles SF is, ouderwets. Het is wel het eerste boek dat melding maakt van een avatar, en was dus op het moment van schrijven wel echt vooruitziend. Tenslotte was er in 1992 nog geen internet en stond de ontwikkeling van de PC nog in de kinderschoenen. We gebruikten Comodore 64's. Nu, twintig jaar na dato, doet het internet zoals hier geprojecteerd wel oubollig aan.
Het verhaal gaat over een virus dat zowel informatievirus als DNA-virus is, en wat dus programeurs kan doden als die inpluggen op het web. Dat is een aardig gegeven, dat helaas volledig vermoord wordt omdat het boek totaal niet loopt. Het boek doet namelijk aan als de laatste tien bladzijden van een Miss Marple mysterie, waarin Ms M. uit de doeken doet wie de moordenares is. Maar dat dan dus honderden bladzijden lang, in een soort gesprek met een bibliothecarisprogramma.
Het hart van het boek vormen een aantal Soemerische mythen, waarmee je mensen tot robots kunt maken. Of zo. Soemerische mythen, waar een soort moderne Citizen Kane met een religiecomplex de wereld mee wil veroveren. Een gegeven wat ik belachelijk vind en maar voor kennisgeving heb aangenomen.
Die bibliothecaris vond ik wel weer een leuke vondst. Net als het virus dat zowel een informatievirus als en DNA virus is en de wereld die is opgedeeld in allerlei franchises, zoals Meneer Lee's Groter Hong Kong of dominee Waynes Paarlen Hemelpoort. Dit gegeven komt ook voor in Stephensons andere vertaalde boek 'De alchemist', wat _wel_ een heel goed boek is. Ook de waakbeesten, electronica met de zielen van straathonden, zijn aardig.
Maar al die Soemerische mythen, verweven met andere geloven en met de informatietechnologie, laat dat alsjeblieft zitten.

Dit boek heb ik ergens buiten neergelegd als bookcrossingboek, zodat het gelezen kan worden door iemand anders.

The burnt-out town of miracles - Roy jacobson

Ik kocht dit boek in Norli's in Bergen, Noorwegen. De keuze had te maken met de dikte van het boek, precies 200 bladzijden, zodat het niet teveel zou wegen op mijn fiets/wandeltocht. Ik wilde iets lezen van een Noorse schrijver, wat, vertaald in het Engels, toch best moeilijk bleek. Hamsun was vrij overvloedig te krijgen, maar ook wel depressief. Maar bijvoorbeeld Erlend Loe, Johan Harstad of Herbjorg Wassmo, toch hedendaagse Noorse schrijvers, waren niet te vinden.

Het was interessant om te lezen over een oorlog, de Fins-Russische, waarvan ik niet meer wist dan dat die er geweest was, slechts als een voetnoot in de grote geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Het dorpje Suomussalmi wordt met de grond gelijk gebrand door de Finnen, zodat ze het dorpje beter kunnen verdedigen. Alle inwoners moeten evacueren, maar een, Timo weigert dat en blijft. Hij wordt gevangen genomen door de Russen en moet samen met een groepje Russische gevangenen hout hakken voor de troepen. Timo weet alles over de Finse winter en hoe deze te overleven. De Russische houthakkers hebben Timo nodig om te overleven, maar Timo net zo goed de Russische houthakkers, die hem in staat stellen sterker te zijn dan hij is. Het dorpje wordt weer overmeesterd door de Finnen, waarna hetzelfde verhaal, nu met andere soldaten, weer van voren af aan begint. In het tweede deel van het boek verschuift het verhaal van een ik-persoon naar een hij en begint Timo de oorlog te verwerken.

Het grote overzicht van de oorlog, dat 2000 Finnen in Suomussalmi (ik copy-paste dat, met jullie goedvinden :) ) daar 50.000 Russen hebben afgeslacht, merk je slechts zijdelings in deze roman. Er is een beeld in de roman van Russisch materieel dat als een grote slang dwars door Finland slingert tot aan dit dorpje, waar ze volledig verwoest wordt. Ook het beeld van het meer dat 5000 lichamen had vrijgelaten, maar dat er nog veel meer heeft doorgeslikt, vond ik erg treffend.

Pas later, in alle reviews die ik gelezen heb, werd Timo als de dorpsidioot en autistisch afgebeeld. Dat vond ik hem helemaal niet. Hij was een Finse boer die afgezonderd leefde in een boerderij, en door de winter, sneeuw niet vaak mensen om zich heen had en wat afstandelijk is. Hij wilde niet weg uit het dorpje Suomussalmi (copy-paste) omdat hij daar nu eenmaal hoorde en geen idee had waar hij anders zou kunnen wonen. Dat vind ik eigenlijk wel logisch.

Dit boek heb ik ergens buiten neergelegd als bookcrossingboek, zodat het gelezen kan worden door iemand anders.