Hammajang Luck - Makana Yamamoto

 

Ik heb dit boek gekocht omdat het bij de bestelde boeken van iemand anders lag in de boekwinkel waar ik vrijwilligerswerk doe. Dat was een goede zet, want dit was de betere escape fictie, goed vermaak tijdens deze verwarrende tijden.

Ik heet karmozijn - Orhan Pamuk

 

Uitgelezen tijdens de bookcrossing readathon. Ik vond dit een heerlijk boek. Ondanks dat het in 1600 speelt is het ook voor nu relevant, want het beschrijft voor mij een wereld waarin de mensen weten dat die door invloed van buitenaf nooit meer hetzelfde zal zijn, maar ze nog niet weten hoe het zal worden.

Er zit een scene in waarin de drie miniatuurschilders de opdracht krijgen een paard te tekenen en ik voelde mezelf een paard tekenen, in 1 vloeiende beweging.

Yeonnam-dong's Smiley Laundromat - Kim Jiyun

 

Towards a world where we can sleep without worry

Dit is mijn eerste healing fiction. Het zijn een aantal met elkaar verbonden verhalen van bezoeker van de  Zuid Koreaanse wasserette in Seoul. Het is inderdaad verderlichte literatuur. Ik snap dat dit een hit is geworden, want bijna iedereen maakt dit soort dingen mee. Ik vind wasserette's altijd leuke plaatsen, omdat je een heel ander soort mensen dan anders ontmoet.

Dat het Zuid Koreaans is, merk je bijna niet, het had in iedere grote stad kunnen spelen, de verhalen zijn ook universeel. Heel af en toe merk je het, aan het eten natuurlijk (croissants gevuld met rode bonen pasta!) en als een van de hoofdpersonen verteld dat ze in haar tienerjaren een cosmetische ingreep heeft gedaan aan haar oogleden (Zuid_korea is het land met de meeste cosmetische ingrepen) of als een zanger zegt dat hij heeft bedongen dat de platenmaatschappij zich niet mag bemoeien met zijn liefdesleven, en dat dat hem is gelukt omdat hij niet in de markt is gezet als een idol.

Van dit boek heb ik geleerd dat huisdieren in Zuid-Korea Banryeo dongmul heten, vertaald als companion animals, wat toch veel mooier is als huisdieren, en baasjes heten guardians.

Schillen - Thorn de Vries

 

Gekocht tijdens een lezing met Thorn de Vries in Savannah Bay. Thorn de Vries vertelde dat hij het boekje het liefst langzaam wilde lezen, iedere dag een bladzijde, maar dat heb ik niet gedaan, ik heb het in de trein gelezen tijden een rit naar Naturalis.

Ik vond het een erg indrukwekkend boek over proberen passend te zijn, te worden, je aanpassen en toch jezelf zijn,. Ik denk dat de gevoelens in dit boek veel universeler zijn dan alleen voor mensen in transitie, maar voor iedereen.

De overlevenden van de Clotilda - Hannah Durkin

 

De Clotilda is het laatste schip dat in de VS aan land kwam om slaafgemaakten te verhandelen. Op dat moment was het ontvoeren van mensen uit Afrika om slaaf te maken en te verhandelen in de VS al een tijd verboden, dus het was een clandestiene operatie. 

Het is een interessant boek omdat deze mensen een van de weinige verhalen uit de eerste hand vertellen over hoe het is om uit Afrika ontvoerd te worden en in de VS terecht te komen als slaafgemaakte. Ze vertellen aan diverse verslagevers en schrijvers hoe ze blijven hopen ooit naar hun land terug te kunnen keren, hoe ze gebruiken uit hun land proberen vast te houden en hun verhalen door te geven aan de nieuwe generatie, het belang van lichaamsversiering, manier van kleden.

Het boek verteld over Africatown, een plaats bij Mobile die door de nu vrije slaafgemaakten werd gebouwd en benoemd, en het belang van quilten. 

Het verhaal van de impact en het doorgeven van slavernij wordt misschien het best geillustreerd door het verhaal van Rodeshi, die na de afschaffing van de slavernij geen andere mogelijkheid of keuze had dan in een hutje op het plantageterrein te blijven wonen, tot ze in 1936 stierf in bitter armoede en begraven werd op het plantageterrein. De plantagegrond werd 10 jaar later door de witte eigenaren voor 1 miljoen dollar verkocht.

Het was een lange zit om te lezen, zeker in het begin, omdat het zoveel mensen waren met verhalen die dwars door elkaar heen werden verteld dat ik er moeilijk overzicht in kon maken. Dat komt ook doordat er weinig volledige verhalen zijn overgeleverd, slechts fragmenten van die persoon, en dan in de analen weer een stuk over een heel ander iemand van het slavenschip. Zo werd het uiteindelijk een collectief verhaal over de ontvoering van mensen uit Afrika en de laatste slaafgemaakten in de VS.

Het ontsnapte land - Geert Mak

 

Nadat het land bij de dokter moest komen is het ontsnapt!

Gelezen tijdens een bezoek aan de sauna. Geert Mak vaart met een klein schip, De Olifant, de reis van Schiedam naar Zaandam, de eerste reis die zijn vader eind 1800 met diens oom voer. Geert beschrijft het land waar hij doorheen reist, waar mensen niet meer in steden zijn gaan wonen, maar steden het platteland op zijn gespoeld, en hoe zijn vader een eeuw geleden dit moet hebben ervaren, in een heel ander land.

Dit boek is het boekenweekessay van 1998. Toen was de gulden er nog! Hoeveel van het land waar Geert Mak doorheen voer, en waar ik met mijn vouwfiets de allerleerste reis fietste, van zijn standplaats Den Haag naar Zeist, zou er nu, in 2025, nog zijn? Want Nederland is helemaal veranderd, Leidsche Rijn staat er nu, hoewel ik tot mijn verbijstering daar nog steeds hijskranen zie. 

Een leuk boekje.

Er komt een land bij de dokter - Michelle van Tongerloo

 

Ik heb 20 jaar op verschillende plekken in het maatschappelijk werk gewerkt en ik heb al deze dingen zien gebeuren. Ik ben er om deze situaties mee gestopt, omdat ik vond dat ik niet meer kon helpen als mens (zoals Maritsha uit dit boek, die totaal niet gehoord wordt als zij zelf zegt wat haar situatie is, maar pas als een maatschappelijk werker het zegt), maar toch later weer begonnen. Nu gaat de gemeente mijn werkplek weer overnemen, en hebben ze prachtige stukken gemaakt van 10-tallen kantjes, waar slechts 1 zin gaat over de inwoners waar we het voor zouden doen.

Michelle van Tongerloo wil hetzelfde als ik denk ik, dat wij als burgers mensen weer kunnen helpen, want, denk ik altijd, als ik iemand kan helpen, kan iemand zichzelf ook weer helpen. Zij is daar wel positiever over dan ik, maar misschien moet dat ook wel.